Murder Obsession(1981)

Murder Obsession (1981) aka”Satan’s Altar” , “Follia Omicida

directed by : Riccardo Freda,

Cast: Stefano Patrizi,  Laura Gemser , Anita Strindberg,Silvia Dionisio

Rather poor blend of Giallo mystery trappings with satanic/occult horror that works mostly as a perversely charming hodgepodge of genre cinema clichees but retains some merit due to some wonderfully crafted disturbing scenes of lucid demonic psychedelia.

Michael is a successful actor, but he has a scandal in his past: at a tender age he knifed his father to death. He and his girlfriend Deborah go to his mother’s for the weekend, and are joined by the director and others from a recent film project. But they are given a rather cool reception by the superstitious housekeeper Oliver. Soon rude things begin happening to some of the guests, and Michael fears a repeat of his nightmare past is in progress.

Ricardo Fredda’s Gialli tend to lean towards the trashier end of the genre canon , see “Iguana with the tongue of fire” for reference. This one is along the same lines, as the pace is quite problematic to put it nicely and the storyline doesn’t make a whole lot of sense. Luckily the end is quite strong if downbeat and manages to tie the fragmented narrative together. As per usual in Gialli , there is not much care for character development . Performances by genre regulars are mostly unspectacular. However this will probably appeals to fans of trashier Gialli like: Strip nude for your killer , Paris Sex Murders and the aforementionen Iguana with the Tongue of fire.

Borderline fodder yet with rewarding moments. I’d like to watch the bluray though as my vhs copy is a bloody mess.

So Sweet, So Dead-1972

So Sweet, So Dead aka Rivelazioni di un maniaco sessuale al capo della squadra mobile

directed by: Roberto Bianchi Montero

cast: Farley Granger,Sylva Koscina,Silvano Tranquilli,Annabella Incontrera, Chris Avram,Femi Benussi, Krista Nell,Susan Scott, Luciano Rossi: Gastone

A sleazefest filled to the brim with Eurocult regulars by Roberto Bianchi Montero. Pleasure guaranteed in spades here as this affair is of the same lineage as films like: French Sex Murders,Giallo a Venezia  and Strip nude for your Killer. Do you see a pattern here? Yes, I bet you do , Sex and promiscuity is the name of the game here.

Inspector Capuana investigates serial murders where the victims of unfaithful wives were get killed as they were having sex with their husbands. A naked woman is found murdered and mutilated in a prosperous small province town in Southern Italy. But who is murdering her? After a while, the killer who wears black fedora, gloves, and trench coat starts photographing unfaithful wives as they start having sex with their lovers and also killing them.

So here we have a storyline, where unscrupulous and corrupt ,bored wives of the upper class meet their maker. Some say it’s misogynist, well, I think that this is not misogynist and nihilistic in a New York Ripper vein ,but it’s rather a sarcastic commentary on the ill deeds of the Bourgeoisie. However ,rest assured Montero is no Marco Ferreri or Elio Petri. There is more focus on gratuitous nudity and brutal killings here .

As far as I’m concerned I feel that  “So Sweet so Dead” ,which also was released as “Penetration” with hardcore inserts, is a highly successful Giallo .It’s as polished and stylish as it could  ever be, definitely not bottom barrel like “Giallo a Venezia” and features so many stalwarts of Euro cult cinema that it is almost a paradox.

Mandatory addition to your Giallo collection.

Τζιαλλο κολοσσός από το Ρομπερτο Μπιανκι Μοντερο , ο οποίος σχεδόν παίζει το Τοrso του Sergio Martino στα ίσια ,αλλά λόγω διαφοράς μπατζετ καταλήγει να φιγουράρει στη μέση του βαθμολογικού πίνακα μαζί με άλλα υπερ-sleazy έπη όπως τα: French Sex Murders και Strip Nude for your Killer.

Tο Παρόν δεν χωρατεύει, είναι υπερβίαιο και κάνει και την ανατροπή με κοινωνικό σχόλιο για τη διαφθορά τις Ιταλικής Μπουρζουαζίας, αλλά μην τρελαθούμε Ο Μπιανκι Μοντερο δεν φιλοδοξεί να γίνει ο επόμενος Μπελόκιο αλλά να βγάλει το μεροκάματο και όχι μόνο τα καταφέρνει αλλά μάλλον παραδίδει κιόλας με το φιλμ αυτό την πιο πετυχημένη του προσπάθεια.

 

Daughter of the Jungle-1982

Daughter of the Jungle aka Incontro nell’ ultimo Paradiso 1982

directed by: Umberto Lenzi

cast:Sabrina Siani, Rodolfo Bigotti, Renato Miracco,Sal Borgese

Originally intended to be seen as an inside joke and a parody of the seminal director’s Cannibal horror ventures, Daughter of the jungle is a carefree guilty pleasure of a film and far from the trainwreck I expected it to be.

Two American college students decide to take a vacation to the Amazon. After getting to meet the local mafia boss they eventually get the good old stomping treatment  by his honchos, soon after they  proceed to rent a boat and sail down the river in search of some good scenery, but  the two kids become lost and form an unlikely alliance with Luana (a female Tarzan) who was lost in the jungle as a child when her parent’s helicopter crashes. They set to fight the mafia crew who arrives on location to search for a treasure.

Well I admit that I am far less a Sabrina Siani fetishist than I used to be in the past. Try as she might ,poor Sabrina wasn’t able to act ,even if her life depended on it , but her presence and looks make nonetheless this film a far more pleasurable experience. Other than that ,Lenzi manages to keep the pace on this one fast enough and “Incontro nell’ ultimo paradiso” plays like a likeable Bud Spencer-Terence Hill lesser buddy comedy, set in the jungle, including the dated goofy jokes. Not too bad for the great ,late Umberto and his team of  associates Giovanni Bergamini as director of photography and Vincenzo Tomassi on editing. Lenzi was responsible for far better but also for abysmal films. This is a cool way to kill a couple of afternoon hours ,however if you expect another “Eaten Alive” or “Cannibal Ferox” you’ll be immensely disappointed…

Ακίνδυνη ,οικογενειακή pg περιπέτεια του Ουμπέρτο Λένζι με τη Σαμπρίνα Σιάνι στο αποκορύφωμα των τριών χρόνων της δημοσιότητας της. Η ξανθιά καλλονή μεν,ατάλαντη στα όρια του γκροτέσκου δε, έπαιξε σε περισσότερες ταινίες μέσα σε αυτήν την περίοδο από οτι άλλες ηθοποιοί έχουν καταφέρει να παίξουν σε μια ζωή και μετά είδε τα φώτα της ράμπας να σβήνουν όπως και άπειροι άλλοι ηθοποιοί του σινεμά είδους.

Στο παρόν η Σιάνι ανακυκλώνει το ρόλο της ξανθιάς κόρης της ζούγκλας που την στοίχειωσε, βλέπε επίσης White Cannibal Queen και πολεμά αδίστακτες καρικατούρες κακοποιών συνοδευόμενη από δύο κολεγιόπαιδες αμερικανικής καταγωγής.Στο ερώτημα  “Υπάρχει Έρως στο έργο?” Απαντούμε με μια φωνή ” Φυσικά και υπάρχει” και αναχωρούμε για άλλες πολιτείες.

 

Ator,the Fighting Eagle(1982) vs The Blade Master (1982)

Ator:the fighting eagle (1982)

directed by:Joe D’Amato

cast:Miles O’Keeffe, Sabrina Siani, Ritza Brown,Edmund Purdom

The first D’Amato entry-slab in the sword n’ sorcery genre pretty much epitomizes everything that is inherently good and bad in this subgenre. Fortunately Miles O’Keefe had both the looks and the physique to back up D’Amato’s aspirations, and despite being monumental in his inability to act, O’Keefe went on to star in a plethora of Italian B-Movies.

Ator,the son of Torren learns of his heritage, goes to avenge the deaths of his fellow villagers, and rescue his sister/love interest from the evil Dakkar and his spider cult. Ator battles giant spiders, swordsmen cloaked in shadow, re-animated dead warriors, and horribly hideous witches.In the end good will prevail over evil and justice will triumph.

Sigh… this plot summary is a blueprint of countless other movie summaries, can’t you tell?

Anyway, this film is undisputably cheesy , but somehow works. D’Amato had an expertise in coming up with movies out of nothing ,another case of Jesus Franco. Plus the presence of spaghetti trash regulars like: Sabrina Siani,Edmund Purdom & Dakar spices up an otherwise flat cinematic experience.

The Blade Master (1982)

directed by:Joe D’Amato (as David Hills)

cast:Miles O’Keeffe, Lisa Foster, Charles Borromel

This one was shot without an actual script,presumably back to back with the first Ator film and has a few redeeming moments but generally  abysmal pacing and a disjointed feel. What else do we have here? Lisa Foster instead of Siani, actually less of a bombshell but probably a better actress to begin with, plus the D’Amato regular Charles Borromel instead of Edmund Purdom, which is a tie .

In this sequel, the Fighting Eagle returns. This time he must save a former mentor Akronas from the evil Zor.Akronas gets captured by Zor because Zor wants the wise old man to hand him his nuclear device (!!!!) but Akronas manages to send his daughter Myla to the edge of the world in order to trace Ator and his Asian sidekick Thong (no joke guys) Ator proceeds to battle cavemen, invisible swordsmen, and barbarians with his new sweetheart Myla and  Thong to finally have the ultimate showdown with Zor.

According to director Joe D’Amato, the film was shot in two weeks. Miles O’Keeffe was contracted to star in a certain number of films for D’Amato, leaving very little time to write a script, plus the Italian trash maestro felt the urge to come up with a second Ator movie very quickly, in an effort to cash in on the popularity of Conan the destroyer (1984). D’Amato made the first Ator movie in response to the success of Conan the Barbarian(1982).

Well, that backstory is provided to you just in case you thought there was any artistic motives behind those flicks. Anyway O’Keefe fans will enjoy this one too. D’Amato completists will too.

Σε sword n’ sorcery παραλήρημα ο γράφων κλείνει τους λογαριασμούς του με το παρελθόν, μιας και αυτά τα έργα με περιμένουν στωικά να φιλοτιμηθώ και να τα δω για πάνω από μια δεκαετία, αποφάσισα να βουτήξω για άλλη μια φορά στα βαθιά ενός κινηματογραφικού υποείδους που λατρεύω να μισώ.

Δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγε κανείς πως το μόνο φιλμ που ξεχωρίζω από αυτό το παρακλάδι του Ιταλικού σινεμά είδους είναι το θεικό Conquest του μαέστρου Λούτσιο Φούλτσι,καθώς ό,τι άλλο έχω δει από αυτό το συρφετό μόνο ως ένοχη απόλαυση μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς έχει αναλώσιμους ήρωες,πλοκή,σενάριο και σκηνοθεσία.

Ο Τζο Ντ’Αμάτο όντας βαθύς γνώστης των μυστικών του σινεμά είδους κατάφερε και να διεκπεραιώσει με σχετική αξιοπρέπεια αυτές τις ταινίες, όπως και είχε την τύχη να έχει σαν πρωταγωνιστή το Μάηλς Ο’Κηφ που χωρίς να είναι ηθοποιός περιωπής, αν και βελτιώθηκε αργότερα, εξυπηρέτησε με την ωραία του παρουσία τη λογική και τους σκοπούς των ταινιών αυτών και δυστυχώς ή ευτυχώς ταυτίστηκε με τον Ατορ.

Έχει προ καιρού καταστεί αντιληπτό πως αυτές οι ταινίες είχαν ημερομηνία λήξης, η οποία έχει παρέλθει προ πολλού, αν αισθάνεσαι αρκετά δυνατός και κατέχεις τους τρας κώδικες, τότε μάλλον έχεις ήδη εισέλθει στον κόσμο αυτού του σινεμά, σε διαφορετική περίπτωση μείνε εκεί που είσαι και μην μπεις καν στον κόπο…

 

 

Hommes de joie pour femmes vicieuses (1974)

Men for rent (1974)

directed by:Pierre Chevalier (as Lina Cavalcanti)

cast:Alix Mahieux, Daniel Darnault, Pierre Taylou

Another insane entry by Eurocine,to say that this movie and its English dubbing  track are completely bonkers,would probably be an understatement as we watch various Eurocine regulars like Monica Swinn blur the lines between ,almost hardcore, erotica and slapstick antics, this must ,by all accounts, seen to be believed.

In “men for rent” we witness the exploits of a handful of men of different frames and characters who happen to work as male prostitutes in a brothel run by Madame Rachelle. Our characters given comical names like: Noodle,Angel,Plumber and Schechrezant try to satisfy the numerous female patrons, women of different social backgrounds and  commentary against the stereotypes of sexual relationships,interracial relationships,the French bourgeoisie and female emancipation ensues.

Insane,insane trash made in France, the dialogues are to die for and some of the comical gags are very effective. Chevallier is said to have tried to do a sort of political film that ridicules the post May 1968 France, but given the fact that Marius Lessoeur penned the script and that Eurocine produced the film I highly doubt that this should be seen as anything else than a pretext for another sexploitation crime committed against cinema.

At least this one is way more vibrant than other wretched Eurocine entries, and more fun to watch thanks to its bizzarre premise.

La Legge dei Gangsters (1969)

Gangster’s Law (1969)

directed by:Siro Marcellini

Cast: Klaus Kinski, Maurice Poli, Franco Citti

The more Kinski we are exposed to (pun NOT intended) the better and this Italian proto crime/mafia flick is a decent, dare I say underrated entry into the spaghetti sub-machine gun wielding & balaclava sporting favorite film sub genre, even if it feels ,perhaps too much, like a Fernando DiLeo film minus the great editing.

Kinski plays Regnier a Mafia boss, caught in a web of intrigue, deceit, and blood oaths. Regnier sends his gang to rob a bank and after the fact he tries to rip-off his henchmen and to flee with all the dough.Enmeshed in the bloody plot convolutions are Maurice Poll, Suzy Andersen,Nello Pazzafini and Max Delys, whom we get to know better during extended flashbacks . Regnier executes the gang members one by one in a cruel manner and enjoys relative immunity from arrest until making that One False Step.

The premise is definitely not an original one and the editing leaves a lot to be desired, but Kinski rocks hard, especially during the second half of the film and I have yet to find a more solid and dynamic Maurice Poli performance. It seems like this great character actor was always underused. The giant of a man Nello Pazzafini is always a treat to watch too.

What’s more here. Of course Eurobabes and there are quite a few of them. There is also a cool psychedelic nightclub scene and a decent opening and ending sequences that set the tone and close the film on a high note.

All in all, a worthy addition to someone’s Italocrime collection, even if this one remains inexplicably elusive.

Ιταλική crime βιντεοκασσετάρα από βιντεο Αλσεν (και τα μυαλά στα κάγκελα) έχει το σημερινό μενού.Πιάστε μια μπουκάλα J & B , βάλτε πάγο , φορέστε τα καλά σας και ας αρχίσει η προβολή.

Ο Ρενιέ (Κίνσκι) ηγείται σπείρας και στήνει μεγάλο κόλπο. Αξιώνει από τη συμμορία του το 50% των κλοπιμαίων αλλά ο προιστάμενος της εκτελεστικής του επιτροπής απαξιώνει την πρόταση του αφεντικού . Ο Κίνσκι φαινομενικά υποχωρεί και η ληστεία λαμβάνει χώρα με έναν εκ των ληστών να τραυματίζεται την ώρα του καθήκοντος. Αλλά ο Κίνσκι τέτοιος που είναι , προδίδει τους υπόλοιπους και την “κάνει” με όλο το ποσό. Στη συνέχεια ο Ρενιέ (ο τρελός Κλαους) εκτελεί τελετουργικά σχεδόν άπαντες χωρίς κανένα δισταγμό και οδηγούμεθα στο αιματοβαμμένο φινάλε σε φουλ καταθλιπτική Γενοβέζικη παραλία.

Ο στρατηγός Κίνσκι, του οποίου οι συμμετοχές σε ταινίες κατά τις δεκαετίες 60′ και 70′ είναι αδύνατον να χαρτογραφηθούν, κεντάει κάνοντας κυριολεκτικά τα απολύτως απαραίτητα και ανεβάζει αισθητά την ταινία ένα-δύο σκαλάκια παραπάνω.

Φυσικά η pan & scan κόπια της Αλσεν δεν αντέχει σε κριτική , αλλά ενω το φιλμ είναι όμορφα φωτογραφισμένο, μου φαίνεται πως αδικείται από το πολύ άτσαλο μοντάζ. Στα λοιπά το φιλμ είναι λίγο ανώτερο από το μέσο όρο του είδους χωρίς να προσεγγίζει επίπεδα μεγαλείου Ντι Λεο.

Παρ’όλα αυτά οι φανς θα χαρούν και με το παραπάνω να το προσθέσουν στη συλλογή τους.

 

The Torture Chamber of Dr. Sadism (1967)

The Torture Chamber of Dr. Sadism (1967) aka “The Blood Demon”, Die Schlangengrube und das Pendel,  The Snake Pit and the Pendulum,^[4] and Castle of the Walking Dead

directed by:Harald Reinl

cast:Lex Barker, Karin Dor, Christopher Lee

Super- energetic , at least for a gothic/horror film,fast paced, atmospheric and thus high octane pulp entertainment inspired by E.A.Poe’s “The Pit and the Pendulum”, Hammer horror Dracula Films , Italian pulp proto-horror like Mario Bava’s “Black Sunday” and the trashfest of “The Bloody Pit of Horror” .Harald Reinl’s “Torture chamber of Dr.Sadism” might be literally a cinematic namedropping of elements from other films and a listing of gothic horror insignia, but it is a rare occasion of a film when all these things actually gel and create a very tasty stew of a film. This is a bloody riot…

In the Olden Tymes, Count Regula is drawn and quartered for killing twelve virgins in his dungeon torture chamber. Thirty-five years later, he comes back to seek revenge on the daughter of his intended thirteenth victim and the son of his prosecutor in order to attain immortal life.

Shot on location in the medieval town of Rothenburg in Germany Reinl’s film sure did have an impressive location to back up its story with. Director Reinl who directed several Edgar Wallace Krimis  in the 1960s,some of them co-starring Klaus Kinski ,plus a few Westerns about Winnetou,was no slouch either. This flick in particular feels simultaneously pulp oriented and visually compelling. The production team went above and beyond the call of duty to create the most impressive set pieces possible. You want Snake pits? Smoke filled caverns and isles? a giant pendulum? dungeons? A Caligari-esque laboratory? Throw a dart and you’ll literally get what you wished for. Certain sequences ,for example the “forest of hanging corpses” have a very eerie feel to them.

However, as a mish-mash of well-known influences this film never does feel “that serious” and the fast pace in which the story unwinds helps the viewer to enjoy this little flick even more.

The Torture Chamber of Dr.Sadism has a cast full of gothic horror regulars with Christopher Lee reprising his most renowned role, here is aptly retitled Count Regula and Lex Barker being a solid lead as well. Karin Dor is also an eye candy in the Euro horror babe tradition.

Ladies and Gentlemen this one checks all boxes. Add it to your collection…

Gothic horror εξτραβαγκάντσα από τη Γερμανία, χώρα με παράδοση στα pulp Krimi ,ταινίες μυστηρίου, με στοιχεία νουαρ, αρκετά κοντά στα Ιταλικά Τζιάλλι. Εδώ πρυτανεύει το γκοθικ στοιχείο και ο διαβολικός απέθαντος Κόμης Ρέγκιουλα ,με έναν Κρίστοφερ Λη να βγάζει το μεροκάματο περιφέροντας την αριστοκρατική του αύρα και εξαπολύοντας βρυκολακίσιο Σίξτις “εκτόπλασμα” ,αν και δεν υποδύεται το Βαμπιρ,προς πάσα κατεύθυνση.

Το εντυπωσιακό με αυτήν εδώ την παραγωγή είναι το πόσο αποτελεσματικά λειτουργεί σαν πάντρεμα του Σίξτις Ιταλικού υπερφυσικού γοτθικού τρόμου (black Sunday,bloody pit of horror) με τον αντίστοιχο βρετανικό ,αυτόν που λάνσαρε η Hammer horror, ας πούμε.

Ναι μεν έχουμε λοιπόν στο “ο διάβολος θα πεθάνει την αυγή” συνθέσεις που προάγουν το ατμοσφαιρικόν του πράγματος, αλλά έχουμε και ένα ανάλαφρο, σχεδόν τσιρκολάνικο πνεύμα που κάνει το γκροτέσκο της θεματικής, τόσο οικείο και πηγαία διασκεδαστικό.

Ας μην ψάξει κανείς για λογική ακολουθία, αφού σεναριακά το φιλμ είναι μια συρραφή από κλισέ. Αλλά ας αφεθεί στην καταιγιστική διαδοχή των προαναφερθέντων κλισέ και οικείων εικόνων, που συνδυαστικά δημιουργούν ένα γευστικότατο ταινιάκι που θα αφήσει άπαντες τους οπαδούς του συγκεκριμένου είδους με το χαμόγελο στα χείλη.

Γοτθική βόμβα…

The Iguana with the tongue of Fire (1971)

L’iguana dalla lingua di fuoco (1971)

directed by:Riccardo Freda (as Willy Pareto)

cast:Luigi Pistilli, Dagmar Lassander, Anton Diffring,Werner Pochath,Valentina Cortese,Dominique Boschero

Textbook but entertaining Giallo entry by Ricardo Freda who reportedly was unhappy with the film and had his name replaced with the pseudonym “Willy Pareto”.^[3]

In Dublin, a young woman is brutally murdered in her home by a maniac that throws acid in her face and then slits her throat with a razor. Her mangled body is later discovered in the boot of a limousine owned by the Swiss Ambassador Sobiesky. The Ambassador, who was the dead woman’s lover, refuses to cooperate with the police due to his diplomatic immunity. John Norton, an ex-cop famed for his brutal working methods, is brought in to help and gets too deeply involved when he stars an affair with the Ambassador’s beautiful step-daughter, Helen. Meanwhile, the brutal killings continue…

There is a particular nastiness and a vicious aura when it comes to the proceedings in this Giallo oddity that marries the banale with the ultra sleazy and that was filmed in Dublin of all places. The story is unspectacular but the film’s rather few Giallo-esque killings and the super-intense climax deliver tacky gore and unapologetic sleaze in spades.

Freda would direct another crazy genre entry with “Murder obsession” ,which would end up being even more off-kilter than this one. But being the genre fanatic that I am , I see absolutely no wrong  sinking my teeth into this one.

Cross-pollinating between the traditional mystery thriller antics, the inexcusably inane and the downright exploitative one cannot help but love this one.

επικό τρασοτζιάλλο “ατόπημα” από τον άριστο τεχνίτη,τιμημένο συνάδελφο του Μάριο Μπάβα, τον Ρικάρντο Φρέντα (The horrible secret of Dr.Hitchcock, I vampiri).

Aντιγράφω από το “τίμιο” VHS

“Ένα παγερό βράδυ του Οκτώβρη στην Ολλανδική (Ελβετική μωρέ!) πρεσβεία, ο στυγερός δολοφόνος με τα μαύρα γυαλιά ξαναχτυπά. Θύμα του η ιδιαιτέρα(sic) του πρέσβη. Ο δολοφόνος χρησιμοποιώντας οξύ και ένα νυστέρι (ξυράφι φίλος,ξυράφι…) κατακρεουργεί την άτυχη γραμματέα. Το τραγικό γεγονός θέτει σε ενέργεια το μηχανισμό της Σκότλαντ Γυάρντ. Επικεφαλής είναι ο αστυνόμος Λώρενς (Νόρτον μάστορα…), ο οποίος ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τα ίχνη του δολοφόνου.

το φιλμ του Φρέντα είναι αυτό που λέμε “ένοχη απόλαυση”. Ο σκηνοθέτης , ο οποίος σχεδόν αποκήρυξε το φιλμ και εμφανίζεται στα κρέντιτς με το ψευδώνυμο Γουίλι Παρέτο, παντρεύει το ‘μπανάλ” αστυνομικό θρίλερ μυστηρίου με καθαρά τρας κινηματογραφικό “ανταρτοπόλεμο”, με αποτέλεσμα ο θεατής δικαίως να μερακλώνει με τα “Ξυραφιάσματα” που υφίστανται τα άτυχα θύματα,το οξύ το οποίο εξαπολύει ο δολοφόνος στη μούρη των θυμάτων,έναν αυτοπυροβολισμό τον οποίον ο Φρέντα ανακυκλώνει κατά τη διάρκεια της ταινίας, τα αστεία ηχητικά εφέ κάθε φορά που εμφανίζεται κάποιος “σκιώδης” χαρακτήρας στην οθόνη και φυσικά το εξωφρενικό φινάλε.

Παρά το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης υπήρξε αναμφισβήτητα μεγάλος τεχνίτης, τα τζιάλλι του διακρίνονται από μια ανεξήγητη έλλειψη στυλιζαρίσματος. Και το παρόν αλλά και η επίσης επική σκουπιδάρα murder obsession διακρίνονται από τη ροπή τους προς το γελοίον του πράγματος. Δεν έχει καμία σημασία όμως γιατί και τα δύο είναι απαραίτητα για τους οπαδούς του είδους.

Αγαπάμε “Ιγκουάνα με γλώσσα φωτιάς” και δε ντρεπόμαστε καθόλου για αυτό…

 

 

The Throne of Fire (1983)

The Throne of Fire (1983)

Directed by: Franco Prosperi

Cast: Sabrina Siani, Pietro Torrisi, Harrison Muller

80ies Sword n’ sorcery cheesefest by the second-tier spaghetti genre film-maker Franco Prosperi.

Siegfried, the warrior (Lou Ferigno wannabe Pietro Torisi) fights evil personified in the guise of Morak. Morak is the son of the devil’s messenger, Belial. Morak is attempting to take the throne of evil “on the day of the night in the day”, or rather during an eclipse. To escape instant death by flames, before sitting on the throne, he must also wed Valkari (the white cannibal queen Sabrina Siani). Siegfried who is invulnerable except to fire and gains temporary powers of invisibility (per “The Rings of Niebelungen”), of course, battles Morak to save the beloved princess.

Dime-a-dozen , modern peplum produced by the Italian exploitation assembly line of the 80ies.It is shot on a miniscule budget but the ineptitude of the performances, storyline and effects actually work in favor of this entry. As for Siani, she is as hot as the titular throne of fire, but she never was an actress to begin with. The wooden Harisson Muller (Violent Breed) and the doofus Pietro Torisi were also never  Stanislavsky disciples either.

However, it’s a futile attempt even trying to trace cinematic merits in this one. 80ies Sword n’ sorcery was probably the most braindead of the Italian rip-off sub genres. Movies like this one make the post apocalypse films look like highly inspired and poignant films.

But I digress, anyone who will watch this one probably already knows what he/she is in for.Hence  “Il Trono di Fuoco” is cool for all the wrong reasons…

Αχ,  80ιζ ιταλικό sword & sorcery , είδος του οποίου οι ταινίες/υποπροιόντα μισήθηκαν από σχεδόν όλους τους ιστορικούς/αρχειοθέτες του κινηματογράφου είδους. Πραγματικά είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τι προσπαθούσαν να καταφέρουν οι Ιταλοί παραγωγοί όταν προσπαθούσαν να αντιγράψουν το Κόναν έχοντας στη διάθεσή τους το ένα εκατοστό του προυπολογισμού των ταινιών που καταξίωσαν τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, αλλά ας αναφέρουμε ενδεικτικά ότι τούτο εδώ είναι τόσο φτωχό που κάνει το iron master του Ουμπέρτο Λένζι να φαντάζει επικό δημιούργημα.

Η πλοκή είναι ένα λοβοτομημένο συνονθύλευμα κλισέ γύρω από τη μαγεία ,το υπερφυσικό και τα αρχαία βασίλεια όπου βασίλευε το ατσάλι και η φωτιά. Ενδεικτικά ,ο Μόρακ, γιός του δαίμονα Βελιάλ θέλει να σφετεριστεί το θρόνο της φωτιάς αλλά για να μην γίνει ψητός, αφού ο θρόνος δεν φέρει αυτόν τον τίτλο τυχαία, πρέπει να παντρευτεί την πριγκίπισσα, κόρη του βασιλιά που δολοφόνησε, μια μέρα που έχει έκλειψη ηλίου. Εμπόδιο στα σχέδια του Μόρακ θα μπουν ο μαχητής Ζίγκφριντ και φυσικά η πριγκίπισσα Βάλκαρι.

Ω Θεοί…

Παραδέχομαι πως το τεμάχιο έχει χαβαλέ. Τα εφέ είναι υπό του μετρίου, αλλά η παρουσία gore σε μια τέτοια μπούρδα μόνο δυσάρεστη δεν είναι. Η Σαμπρίνα Σιάνι μπορεί να είναι μπουκιά και συχώριο, ηθοποιός πάντως δεν ήταν ποτέ… Όσο για τους Πιέτρο Τορίζι και Χάρισον Μύλλερ, οι τύποι είναι τόσο ξύλινοι ,που θα μπορούσατε άνετα να τους τοποθετήσετε στο σαλόνι σας. Όλο το γλυκό πάντως δένει, ειδικά αν είναι κανείς εξοικειωμένος με τους κώδικες αυτού του είδους ,όπου το εγκεφαλικά νεκρό φαντάζει απλά ευφυές…

Σας προειδοποίησα…

 

Maniac Killer (1987)

Maniac Killer (1987)

directed by: Andrea Bianchi (as A.M. Frank W.)

cast:Bo Svenson, Chuck Connors, Robert Ginty

A murderous cult  with Robert Ginty in charge kidnaps French prostitutes and tortures them to death to “purify” them of their evil ways. The local pimps, understandably upset, set out after them, as does a local nobleman , Count Silvano (Svenson) whose wife was kidnapped by the cult and may still be held by them. Professor Roger Osborne (Connors) and his mute assistant also try to help the police solve the kidnappings case.

Laughable Eurotrash horror fodder filled to the brim with B-movie regulars scripted and produced by the mad geniuses behind french Eurocine, this one was directed by trashmeister extraordinaire, Andrea Bianchi (Strip nude for your killer,commando Mengele) in a pedestrian way and appears to be a missed opportunity for some over-the-top sleazy fun. It still is somehow entertaining to watch , but the lack of crazy gore and the shoestring budget doesn’t help Bianchi & co. to make this an unforgettable experience, so it ends up as a rather disposable entry adressed only to the most hardcore of Eurosleaze fans.

What did you expect from Eurocine?

Eurotrash τεκές από τους εγκέφαλους της Eurocine. Το πρωτοκλασάτο τρασοκάστ τραβάει τα βλέμματα, η υπόθεση είναι πολλά υποσχόμενη ,αλλά η εκτέλεση είναι της φτώχειας, ενδεικτικά απουσιάζει σχεδόν πλήρως από το φιλμ το gore.

Τυπικό υποπροιόν της εποχής προορισμένο για την αγορά του βίντεο. Σπάνιο φιλμ αφού κυκλοφόρησε σε vhs μόνο στη Γαλλία και στην Βιντεοτρασομάνα Ελλάδα, μην χάσετε και τον ύπνο σας να το βρείτε ,αφού αφορά μόνο τους σκληροτράχηλους οπαδούς του Ευρωπαικού Σκουπιδοτρόμου.