Traxx (1988)

Traxx(1988)

directed by: Jerome Gary

cast:Shadoe Stevens, Priscilla Barnes, Willard E. Pugh

Η απόλυτη 80ies ανωριμότητα και η αποθέωση της μπούρδας και της σεναριακής αναρχίας έπληξε σφοδρά το βίντεό μου μετά από περίοδο συγγραφικής ανομβρίας.Άν νομίζετε οτι “καταστράφηκα” με το “Τράξ” τότε μάλλόν γελιέστε,αλλά όπως και να το κάνουμε το παρόν απολίθωμα της αισθητικής της δεκαετίας του 80′ εξακολουθεί να πολώνει ακόμα και στις μέρες μας την trash κοινότητα.Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε back to back με τη δική μου παρουσίαση και τούτο εδώ το περιεκτικότατο άρθρο(http://www.cracked.com/blog/the-6-most-spectacular-low-points-modern-pop-culture_p2/)για να καταλάβετε ακόμα περισσότερο τι πρόκειται να σας βρεί αν τολμήσετε να δείτε αυτό το εκρηκτικό(κυριολεκτικά)comedy/action.

Για αυτούς που νοιάζονται για την πλοκή(υπάρχουν και αυτοί)αντιγράφω απ’την βιντεοκασέτα της Νέας Κίνησης Βίντεο:

Μετά την Αφρική,τη Βηρυτό και τη Νικαράγουα,ο Τράξ φτάνει στην Αμερική,για να ζήσει μια ήρεμη ζωή.Εγκαθίσταται σε μια μικρή πόλη και προσπαθεί να ξεχάσει το βίαιο παρελθόν του.Όταν όμως η αστυνομία αδυνατεί να εκκαθαρίσει την πόλη από το οργανωμένο έγκλημα,μια λύση υπάρχει για τον Τράξ.Να επανέλθει στη ενεργό δράση.

Φάουλ κύριε της Νέας Κίνησης…Γιατί κάνεις τον Τράξ να φαίνεται σαν ένας κοινότυπος action ήρωας?Πως τολμάς και παραλείπεις να αναφέρεις πως ο μεγάλος του νταλκάς είναι να δημιουργήσει αλυσίδα παρασκευής και διάθεσης μπισκότων.Πως είναι δυνατόν να μη διανθίζεις τη σύνοψή σου με σκατολογικές αναφορές και σλάπστικ παραπομπές των οποίων η ταινία κυριολεκτικά βρίθει.

Για να μην γενικεύσω το “κατηγορώ” μου εναντίον του ταλαίπωρου μεροκαματιάρη υπεύθυνου συνόψεων του βιντεοδιανομέα, ο οποίος μάλλον δεν ήξερε πως να διαχειριστεί το ακατέργαστο διαμάντι που είχε στα χέρια του,θα αποκαταστήσω την ιστορική αλλήθεια μετά παρρησίας.Η ταινία περιέχει μάλλον την πιο λοβοτομημένη σεναριακή πλοκή που έχετε δει ποτέ:Άθλια μπισκότα που προκαλούν “αέρια”  μετά έκρηξης(no shit!)του ανθρώπου που τα κατανάλωσε.Ξαναμμένη ξανθιά δήμαρχο που σαγηνεύται απ’τα θέλγητρα του ήρωα μας και του την πέφτει σαν λυσσάρα,την πιο διανοητικώς καθυστερημένη συμμορία που έχετε δει ποτέ,υπό την κωδική ονομασία Guzik και μια πόλη με τους πιο ηλίθιους κατοίκους που έχετε αντικρίσει στο παγκόσμιο σινεμά(λέμε τώρα).

Ο Τράξ,ενσαρκωμένος από το DJ, wannabe ηθοποιό Shadoe Stevens είναι ΕΙΔΩΛΟ.Τυπικός Τούμπανος action hero της εποχής αλλά με ένα κωμικό twist που φέρνει ακόμα και τον ίδιο σε αμηχανία.

Δεν περιγράφω άλλο…

Ξεπερασμένη για τους πολλούς,γελοία για ακόμα περισσότερους,σεναριακά απερίγραπτη,καταστροφική για τους δημιουργούς της,στο βαθμό που να απορεί κανείς πως έριξε τα χρήματά του ο De Laurentiis σε αυτόν τον τεκέ,το “Traxx” είναι ένα κινηματογραφικό παράδοξο που ενώνει το προπολεμικό slapstick με την ανώριμη 80ies κωμωδία και το trigger happy action της εποχής.Διέπεται από αναρχική-καννιβαλιστική διάθεση,βγάζει γλώσσα στη σοβαροφάνεια και ξυπνάει τον ανώριμο σπυριάρη έφηβο που κρύβουμε όλοι(σχεδόν,γιατί κάποιοι γεννήθηκαν γέροι)μέσα μας.

Αν ο σεναριογράφος παρ’ελπίδα εννοούσε αυτά που έγραφε και πίστευε οτι γράφει μια καινοτόμα και πετυχημένη κωμωδία δράσης,τότε τι να πω…

Traxx has battled his way through El Salvador, the Middle East and Nicaragua, spitting lead with two-handed good grace. He decides to retire to a life of baking designer cookies. Running out of dough to buy more dough, he hires himself as a “Town Tamer” and begins cleaning up Hadleyville, Texas, telling the lowlife street scum, “You got three choices. Be good, be gone, or be dead.” Like all bacteria, the scum are resistant: crime boss Aldo Palucci (Robert Davi) brings in the dreaded Guzik brothers to rid the town of the town tamer, setting the stage for a showdown in the streets.

Holy mother of biscuits,lead and ammunition!!!

“Traxx” needs to be seen to be believed.I know that this is a rather overused phrase regarding inane and absurd movies,but mark my words,this flick is beyond any categorization,let alone criticism.”Traxx” is a controversial & polarizing film,some people love the 80ies cheese,the farcical gags,the scatological humor,the pulp-almost animated like-violence,while others hate the fact that “Traxx”,no matter what,is a seriously braindead,extremely dated and plain bad movie.

Well.I’d rather not choose a side,As I enjoyed “Traxx” for what it is,but I found myself questioning my intelligence and cinematic raison d’etre at the same time.

A cult movie by definition and a cinematic failure of epic proportions,”Traxx” seems to be another cinematic paradox and a genuine product of the 80ies Pop culture.Superficial to its very core but a guilty pleasure nonetheless,a junk food meal consisting of celluloid,tasty but unfit for human consumption.

 

Reason to Die (1990)

directed by:Tim Spring

cast:Wings Hauser, Anneline Kriel, Arnold Vosloo 

Διεκπαιραιωτικά καλό πλήν ολίγον τι γερασμένο detective/crime/slasher με τον Wings Hauser να παίζει για τη φανέλα και τελικά να σώζει το κορίτσι και την παρτίδα.

Ο Wings Hauser είναι  ο Elliott Canner ένας σκληρόπετσος και περπατημένος κυνηγός επικηρυγμένων με ηρωικές τάσεις.Ωσαν σε μια άλλη ωραία πρωία στο γραφείο,ο Έλλιοτ ξαναβγαίνει στο κουρμπέτι προς αναζήτησιν κατά συρροή δολοφόνου που έχει δραπετεύσει από τη φυλακή,έχει καταφύγει σε μια νοτιοαφρικανική πόλη και έκτοτε ξεπαστρεύει πεταλούδες της νύχτας. Για να τον πιάσει, ο ήρωας προσφέρει τη δική του φίλη ως δόλωμα.

Το μέγιστο αρνητικό του φίλμ είναι η παντελής έλλειψη πρωτοτυπίας,καθώς η υπόθεση θυμίζει αρκετά,αισθητικά τουλάχιστον,το υπερέπος του Charles Bronson “Ten to Midnight”.Κατα τ’άλλα το παρόν διαθέτει έναν απολαυστικό κακό-αντιήρωα, τον Arnold Vosloo ,ο οποίος μαχαιρώνει κόσμο σε μεγάλη συχνότητα καθώς και με εμφανέστατη ευχαρίστηση δημιουργώντας με την παρουσία του ατμόσφαιρα απειλής στην επαρχιακή πολίχνη της Νότιας Αφρικής,Angelique.Ο Wings Hauser είναι μια χαρά,όπως πάντα,αλλά η χημεία του με την Anneline Kriel είναι δυστυχώς μέτρια.Τεχνικά η ταινία έχει μια αρκετά Αμερικάνικη Τηλεοπτική αισθητική,η οποία παρότι λειτουργεί σε σημεία.είναι σχετικά ξεπερασμένη.

Το ρεζουμε του πράγματος:Αρκετά ενδιαφέρον,αλλά στοχευμένα,για συγκεκριμένο κοινό δηλαδή.Οι περιφερειακοί θεατές και οι έχοντες τουριστική σχέση με το ευγενές άθλημα του B-movie watching μάλλον θα βαρεθούν.

 

Good but dated late night flick featuring Wings Hauser kicking some butt while on South African location.

Wings Hauser is Elliott Canner a hard boiled and streetwise bounty hunter with heroic tendencies searching for the serial killer who has escaped from prison,fled to a South African town and has been slaying streetwalkers ever since . To catch him, the hero offers his own girl friend as a decoy.

For starters “Reason to die” is blessed by a reasonably high score of bodycount,as the psychotic,sadistic escapee Wilson has a fixation with his,supposedly,dead sister and doesn’t seem to mess around.He keeps on walking down the alleys of the city of Angelique,South Africa,trying to track down his sister and slashing hookers one after another.Luckily Arnold Vosloo is a very adequate and credible villain and he adds to the value of the film. Hauser is his usual badass self,but Anneline Kriel is a damn flat female lead.

Technically,this brings nothing new to the table.The film’s direction and cinematography look very televisual in an  American way and except for a few stylish slashings this one is mostly a by-the-numbers affair.

However,if originality is not the primal reason you’ll watch a movie for,then this one has the pace,the plot,the chills and the thrills to keep you a nice company for ninety minutes.

White Ghost (1988)

directed: BJ Davis

cast:William Katt, Rosalind Chao, Martin Hewitt 

Αριστούργημα!

Η περίτεχνη,υπαινικτική ερμηνευτική ενσάρκωση του στρατιώτη φάντασμα από τον William Katt βάζει τα γυαλιά στον Marlon Brando και την επιφανειακή του ερμηνεία ως Kurtz στο “Apocalypse Now!”.Ρε,σοβαρευτείτε…πλάκα κάνω…είναι ποτέ δυνατόν?

Σε έναν κόσμο όπου υπάρχουν mainstream  ταινίες σαν το: Full Metal Jacket ,Deer Hunter, Apocalypse Now! ,Platoon ,αλλά και underground genre films σαν το “Last Hunter” του Μargheritti δυστυχώς φίλμ σαν το “White Ghost” δεν έχουν καμία τύχη.Καταδικασμένο στη λήθη, αφενός επειδή δεν κομίζει τίποτα το εξαιρετικό και αφετέρου επειδή δεν είναι αρκετά cult ή trash σαν τα φιλιππινέζικα κινηματογραφικα ή βίντεο υποπροιόντα,το “White Ghost” αξίζει να θεαθεί μόνο από τους άρρωστους οπαδούς του 80s action.

Επιπροσθέτως: O William Katt είναι μεγάλο αγγούρι …

Fairly dull and by-the-numbers war/actioner flick signed by BJ Davis,who directed the way more entertaining “Laser mission”

William Katt plays Steve Shephard, a Vietnam Green Beret who has continued to fight on alone for 15 years after the withdrawal of American forces. He’s a renegade, seeking to avenge his fallen comrades and wearing spooky, white Kabuki-style makeup (hence the title) as he wages his one man war in a Vietnamese-Cambodian border area. As the film opens, the Pentagon receives a coded signal from Shephard that he’s ready to come home. Ex-Green Beret Captain Walker (Wayne Crawford is dispatched with a team of vigilantes to find and return Shephard. The complication is that Walker and Shephard had clashed bitterly years earlier while in the same unit. 

This one goes along the lines of the Marchini epic “Forgotten Warrior” but without the trashy appeal.There are some decent combat scenes and a love affair subplot,but the whole result is too generic to interest anyone else than the diehard Vietnam flick fan.

The pace tends to drag occasionally and the fact that Katt is a weak lead doesn’t do things any better.As a result the film lacks the punch that other war films have.It also isn’t trashy enough to win the fans of over-the-top war flicks.

Verdict:”White ghost” is a rather forgettable affair and exclusively addressed to 80s action fans.

Ghetto Blaster (1989)

directed by;Alan Stewart (alias for David De Coteau)

cast:Richard Hatch, R.G. Armstrong, Richard Jaeckel

Διασκεδαστικό αλλά λίγο νερόβραστο και όχι αρκετά εκρηκτικό revenge movie με τον Don Johnson των φτωχών Richard Hatch.

Όταν ο Travis, μεσήλικας παιδί της Αμερικάνικης Εργατικής τάξης ντυμένος σαν τον marlboro man με τζηνιά και τριμμένο δερμάτινο μπουφάν, επιστρέφει στο σπίτι του για να επισκεφθεί τους γονείς του, μαθαίνει γρήγορα ότι η γειτονιά στην οποία μεγάλωσε βρίθει εγκληματικής δραστηριότητας και έχει γίνει άντρο συμμοριών. Γρήγορα ο Travis βρίσκει τον εαυτό του και ξεσκουριάζει προσπαθώντας να υπερασπιστεί την οικογένεια και τους γείτονές του από τους punks(αλητήριους) που  τρομοκρατούν την κοινότητα σε καθημερινή βάση. Το καλό στην περίπτωση του φίλου μας είναι ότι έχει λάβει στρατιωτική εκπαίδευση στο αντάρτικο πόλεων,και σύντομα μετατρέπεται σε one-man μονάδα επαγρύπνησης εναντίον των δυνάμεων του κακού στην πόλη του.

Είναι προφανές οτι το παρόν αντλεί όλη του την ατζέντα και την πλοκή από ταινίες σαν το “Colors”(1988) και revenge έπη σαν το “Vigilante” και το “Deathwish 3”.Όλα καλά έως εδώ,το δυστύχημα είναι οτι η ταινία δεν προσεγγίζει ποτέ την ωμή δύναμη που διαθέτουν οι επιρροές της.Ενώ διαθέτει νευρώδη ρυθμό και όμορφη ανάπτυξη,χάνει με τα χέρια κάτω συγκρινόμενη με τις επιρροές της.

Για του λόγου το αληθές,τα μέλη των Ισπανόφωνων Hammers,της συμμορίας στην οποία κυρήσσει τον πόλεμο ο Travis,είναι ένα μάτσο χαμένοι,σωστά βλακόμουτρα που κάνουν,ειδικά στο μέσον της ταινίας,τη μια γκάφα μετά την άλλη.Ο Richard Hatch θα ήταν συμπαθής σε ένα sitcom ή σε μια ρομαντική κομεντί,αλλά σαν action ήρωας δεν το ‘χει.Φέρτε μας έστω τον Wings Hauser και τότε το ξανασυζητάμε.Οι τρόποι με τους οποίους ξεπαστρεύει τους hammers ο Travis είναι εμβληματικά κωμικοί και μάλλον προφητικοί για την απόλυτη ξενέρα του deathwish 5,όπου ο Bronson σκοτώνει μαφιόζους δηλητηριάζοντας τα Κανελλόνια τους.

Anyway,αγαπητέ trasher ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα,αν ψήνεστε για μια πιο low budget,κωμική και τηλεοπτικής αισθητικής  version του colors,κοπιάστε.Η κινηματογράφιση είναι φλασάτη,το location ρεαλιστικό και το soundtrack της ταινίας μας θυμίζει τις εποχές που σάρωναν τα τσαρτς καλλιτέχνες σαν τον MC Hammer και τον Vanilla Ice.

Για νοσταλγικούς λόγους και εντελώς υποκειμενικά γλιτώνει τον υποβιβασμό στη Β’εθνική.

Lukewarm but somehow tasty dish in the form of a revenge movie featuring a suave and sweet talking guy in the role of the vigilante…Could be worse …

When Travis, middle-aged, working class man, returns home to visit his parents, he quickly learns that his hood is rife with criminal activity and gang warfare. Quickly, Travis finds himself thrust into a position to defend his family and neighbors from the punks who terrorize them on a daily basis. Good thing he has a military training, enabling the man to become a one-man vigilante unit against the forces of evil in his town.

Well this was a sort of letdown for me.Its cookie cutter and by-the-numbers approach regarding the gang activity and the progressively disintegrating suburban life because of the aforementioned activity lacks the punch and the gritty feeling of monumental films like “Deathwish 3” and unfortunately the final outcome leaves a lot to be desired.The lead actor Richard Hatch is a weak if sympathetic one and the hispanic thugs are unintentionally comical,which sucks…

But on the bright side of the moon,we have some cool locations,a great shoot out scene right after the opening credits,some nice set pieces and a quick pace.

“Ghetto Blaster” will never offer food for thought as the more distinguished and influential vigilante movies do.It is however a cool way to kill some time.As if we haven’t seen much worse…

RETURN FIRE Greek vhs sleeve

I have this one in my collection,there is one copy at the moment on ebay,it appears that the Greek video for this is quite rare and will be sold like a hotcake.

Go Ron go…

Ron Marchini special:Forgotten Warrior (1986) vs Return Fire (1988)

Forgotten Warrior (1986)

directed by:Nick Cacas, Charlie Ordoñez

cast:Ronald L. Marchini, Quincy Frazer, Sam T. Lapuz

Φιλιππινέζικη ταινία σφαλιάρα με το Ron και το κίτρινο μπλουζάκι του να γίνονται ένα με την Ανατολίτικη τρας αισθητική και να παραδίδουν(και το μπλουζάκι-που σε μια σκηνή σκίζεται από σπαθί και στην επόμενη είναι σαν καινούριο-ανίκητο σαν το Ron)μαθήματα για το πως γίνεται “σωστά” η δουλειά.

Ο βετεράνος Sam Parish προδίδεται από πουλημένο κάθαρμα συνάδελφό του στον Αμερικάνικο στρατό και ξεμένει λαβωμένος στο Βιετνάμ.Εκεί τον κουράρει μια τοπική κοινότητα αγροτών και αφού γίνεται περδίκι έρχεται είς γάμου κοινωνίαν με ντόπια καλλονή.Δυστυχώς για το Sam o άνθρωπος που τον πρόδωσε επιστρέφει στην άπω Ανατολή προκειμένου να κλείσει τους παλιούς λογαριασμούς του.Κατασφάζει το χωριό,βιάζει και σκοτώνει τη γυναίκα του φίλου μας.Τι το θελε…Για κακή του τύχη ο Parish φοράει το κίτρινο μπλουζάκι και τη μαύρη του κορδέλα και ορκίζεται εκδίκηση ή θάνατο…

Και εμείς περνάμε καλά…αφού βλέπουμε μια ταινία όχημα για τις κασκάντες του Marchini. O Ron το ρίχνει στο Ron-Fu,στις ανατινάξεις και σε λοιπές καταστροφές όντας απολαυστικά ξύλινος κατά την παράδοση action θεών όπως;Peter O’Brian,Reb Brown,Pierre Kirby.Oι διάλογοι(βλέπε σκηνή ουράνιου τόξου)είναι επιπέδου Τρίτης δημοτικού,η σκηνοθεσία είναι Φιλιππινέζικη,δηλαδή εξωφρενική και ο Marchini είναι αυτός που είναι…θεός…

Return Fire(1988)

directed by:Neil Callaghan

cast:Ronald L. Marchini, Adam West, Lynn O’Brien 

Περισσότερο ξύλο και ακόμα πιο εκκωφαντικές εκρήξεις από το μεγάλο Ron, σε μια ταινία που παίζει μπάλα στο ίδιο γήπεδο με τα trashy actioners της ΑΙΡ.

Μετά από αποστολή στην Κεντρική Αμερική o Steven Parish επιστρέφει σπίτι αηδιασμένος και αποφασισμένος να περάσει μια ήσυχη ζωή με το γιό του zack.Δυστυχώς όμως ο Parish αποτελεί πόλο έλξης για τους μπελάδες.Κάποιοι από τους εχθρούς του-και είναι πολλοί αυτοί-απαγάγουν το γιό του.Το κίτρινο μπλουζάκι επανέρχεται στην ενεργό δράση και ο Tιτάνας Ron κονιορτοποιεί τους ντόπιους μαφιόζους Carruthers και Petrolli.

Πιο low budget και από Ελληνική 80ies τσόντα,με ανεκδιήγητο “θριαμβευτικό” soundtrack,με μακρυμάλληδες κακούς,ανεκδιήγητες ερμηνείες ,πλήν του Marchini,ο οποίος  πιστεύει μέχρι μυελού οστού αυτό που κάνει,το “Return Fire”,που φέρει τον ανεκδιήγητο Ελληνικό Βιντεοτίτλο “Ο Αντιτρομοκράτης”,είναι ένα υπερβατικό trash που αψηφά τις ρυτίδες του χρόνου.

Ε,ναι λοιπόν δεν τις γυρίζουν πια όπως τότε…

Ron Marchini did his fair share of hilarious yet gloriously entertaining 80ies action flicks.Today we are going to present two of his movies.Both are odes to the inept,inane and the unintentionally comical,but this is the sole reason they’re so entertaining after all.

“Forgotten Warrior” is a Filipino production.This fact is of course an advantage beforehand,since we know how good Filipinos were in shooting bad films.

Marchini is Steven Parish,a badass U.S marine who’s left betrayed and stranded somewhere in the Vietnamese jungle.He is hosted by some local villagers and he gets integrated so much that he gets married to a local beauty.Well,his happiness won’t last long as his ex-colleagues want him back home.The man who betrayed him teams up with some local goofy guerrillas and they rape,pillage and burn.When his wife gets raped and killer ,Parish swears vengeance and unleashes fury upon the villainous U.S & Vietnamese troops.

If it wasn’t for Marchini this one would be rather pathetic,as it’s shot on a shoestring and everything in the film is plain goofy.But Marchini’s antics are a visual pleasure and his yellow muscle shirt steals the show.The local directors do rest the film upon Ron’s shoulders and for a good reason,as our protagonist pulls off some extravagant stunts and pretty much saves the day…

In “Return Fire” from 1988,Ron Marchini aka Steve Parish and his yellow t-shirt go back home to the States and the Bay Area meets new standards in terms of explosive action.

Steve Parish returns back home after an assignment in Central America.He intends to reunite with his son Zack and forget his bloody past.In vain,as former friends,now sworn enemies will kidnap his boy and try to eliminate him.Steve Parish will return to action with a blast too many.

This one is even more of a cheap production than “Forgotten Warrior” but Marchini delivers the goods in spades.The plot is rather implausible,but the countless explosions and the AIP styled madness make up for the poverty row production.Once again Marchini’s antics need to be seen to be believed.

 

Cage (1989)

directed by:Lang Elliott

cast:Lou Ferrigno, Reb Brown, Michael Dante

Αλλόκοτο drama/action με το Lou Ferrigno σε ερμηνεία κόλαφο.Τι να λέμε τώρα ,ο Dustin Hoffman στον “Άνθρωπο της βροχής” τρώει τη σκόνη του τεράστιου(κυριολεκτικά) Lou,o οποίος στο παρόν υποδύεται βετεράνο του Βιετνάμ ο οποίος λόγω τραυματσμού στο κεφάλι μετατρέπεται σε γίγαντα με νοημοσύνη παιδιού.Οι κακοί(παντού υπάρχουν τέτοιοι)καίνε το bar του κολλητού του Ferrigno,του έταιρου θεούλη Reb Brown(Strike commando) και απαγάγουν τον ανήμπορο Lou υποχρεώνοντάς τον να λάβει μέρος σε παράνομους αγώνες πάλης μέχρι θανάτου.Στο τέλος Ferrigno και Brown τα κάνουν όλα μπάχαλο και αποκαθιστούν τη φυσική καθώς και την trash ισορροπία.

Well…πέρα από το κοινωνιολογικό ενδιαφέρον που έχει να βλέπει κανείς το Ferrigno σε έναν τέτοιο ρόλο,η ταινία γενικώς έχει πλάκα.Φυσικά και δεν παίρνουμε στα σοβαρά τα υπερcheesy δραματικά στοιχεία,αλλά γουστάρουμε το γρήγορο ρυθμό της ταινίας και  υποκλινόμαστε για άλλη μια φορά μπροστά στις υψίσυχνες πολεμοχαρείς κραυγές του Reb Brown.Eπιπρόσθετα,οι Κινέζοι και Ιταλοί μαφιόζοι είναι διασκεδαστικοί με καρικατουρίστικο τρόπο και οι σκηνές στο κλουβί είναι σχετικά καλογυρισμένες.

Προκρίνεται χαλαρά στην επόμενη φάση και συστήνεται χαλαρά για μια ανέμελη νύχτα…

 

An entertaining oddity,”Cage” does bring us the joy of watching the mighty Lou Ferrigno in a “Rainman” styled role.Believe me,this experience is one of a kind.

A GI in Vietnam saves his buddy’s life, but in the process is shot in the head. The injury results in brain damage to the point where he basically has a child’s brain in a (very large) man’s body. When they get out of the army the two open up a bar together, but some local gangsters make things tough for them after they refuse to take part in brutal “cage” matches where fighters battle to the point of serious injury and/or death.

Hilarious Chinese & Italian mobsters mess with the wrong muthas here,as Ferrigno and Brown are inseparable,like a well-oiled killing machine and when Reb Brown starts with his yelling,then you know that the movie you’re watching means business.

The drama in “Cage” is super cheesy but the action is explosive.The combination of both make this one a glorious victory,another homage to the-oh so mighty 80ies. Ferrigno’s acting approach  regarding his demanding role here is more than honest,but pardon my cynicism,when I see Ferrigno’s mullet and muscles the least I expect is heartbreaking moments.On the contrary we expect from Ferrigno to kick some scummy butt and to wreck some seedy bars and to a certain extend we get such stuff.Brown is right down his alley…yelling as always.He is the rightful scream king of action cinema.

Anyway,talking is rather cheap.”Cage” is good for what it is.Grab a sixpack and have fun.Especially those who are from 33-45 years old will definitely and unconditionally enjoy this motion picture…As for the rest,I don’t know…

Witchboard (1986)

directed by;Kevin Tenney

cast:Todd Allen, Tawny Kitaen, Clare Bristol

Πρίν κάνει καριέρα σαν θηλυκή προικοθήρας και “μαδήσει”, μεταξύ άλλων, τον David Coverdale των Whitesnake,η Tawny Kitaen βιοποριζόταν ώς ηθοποιός ,πρωταγωνιστώντας σε κάμποσες παραγωγές,μεταξύ των οποίων και  αυτό το πάρα πολύ συμπαθητικό supernatural horror ταινιάκι.

Ο Τζίμ δεν πίστευε ποτέ σε πνεύματα,πόσο μάλλον στην χρηστική αξία των πινάκων Ouija.Δυστυχώς για αυτόν η μνηστή του Λίντα παραπίστεψε στην αξία ενός παλαιού πίνακα Ouija και τον χρησιμοποίησε μόνη της ερχόμενη σε επαφή με πνεύματα που επιβουλεύονται το κορμί και την ψυχή της.Τώρα έχουν μπλέξει αμφότεροι σε μια μάχη με τα πονηρά πνεύματα που απελευθερώθηκαν από τα στεγανά του ξύλινου πίνακα.Τώρα ο Τζίμ πιστεύει στην ύπαρξη πνευμάτων,αλλά μήπως είναι πια πολύ αργά…

Υπερκομπλέ,με όλα τα θρεπτικά του συστατικά,μερακλίδικο θριλεράκι.Η κάμερα πλέκει ωραία πλάνα κινούμενη μαεστρικά στο,κυρίως στουντιακό,σετ και ο Tenney υπογράφει μια σκηνοθεσία παράδειγμα προς μίμηση.Κυριολεκτικά δεν μπορώ να του προσάψω τίποτα αρνητικό,αφού καταφέρνει με ελάχιστες βίαιες σκηνές να διατηρήσει το σασπένς και την ατμόσφαιρα της ταινίας,οδηγώντας την σε μια βίαιη κλιμάκωση.Οι ερμηνείες αφορούν χαρακτήρες με υπόσταση και κατα συνέπεια είναι αρκετά “φυσικές”.Μην περιμένετε method acting παρ’όλα αυτά,η Tawney Kittaen και ο Τοdd Allen πρωταγωνιστούν,μην τρελαθούμε κιόλας.

Ομολογώ πως θα κάτσω να φάω το καπέλο μου μετά από αυτό,αφού δυστυχώς για μένα,άργησα χαρακτηριστικά να το δω,πιστεύοντας πως πρόκειται περί τρελού τεκέ…κούνια που με κούναγε.Τώρα κάποια στιγμή σύντομα θα επιδιώξω να παρακολουθήσω το sequel τούτου εδώ.

Συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Good stuff by Kevin Tenney…

At a party, a guest brings out a Ouija board, and they attempt to contact a spirit he knows. The spirit does appear, but it becomes apparent to the one who brought the Ouija board that this is an evil spirit that is impersonating his spirit, and despite warnings not to use the board alone, a woman uses it alone, and becomes harassed by the evil spirit, his goal to possess her so he can walk the earth again.

 

Thankfully this flick is far from being a cheesefest,as its title implies and indeed maintains some eerie atmosphere thanks to some very effectively hair raising scenes. Tenney sure knows his game and proves that he possesses the old  craft of constructing good grande guignol scenes.Don’t take this craft for granted,as lots of directors have shown a hackneyed approach in this respective field,something that has resulted in various uninspired and dull directorial works.

Roy H.Wagner’s camerawork is far from being heavy handed and through stylish moves offers the so much needed chills and thrills to the always loyal horror fan.The performances by the cast are credible and last but not least the film score is tastefully atmospheric.

A low budget victory.”Witchboard” proves that money can’t necessarily “buy” an effective horror flick  and it comes with our seal of recommendation.