Killer’s Moon (1978)

Killer’s Moon(1978)

Directed by: Alan Birkinshaw

Cast: Anthony Forrest,Tom Marshall,Jane Hayden,Alison Elliott

Entitled as the “most tasteless British movie ever” Killer’s moon hardly lives up to its title, no matter how menacing or disturbing the subject matter is, as long the overall execution is as haphazard as it is in killer’s moon case , all we are left with are some great moments of uninhibited grande guignol nature and with the excellent, oftentimes harrowing British locations that fortunately amplify the , relatively tame, horror of the proceedings.

A coach full of schoolgirls breaks down in the Lake District, forcing the girls to take shelter for the night in a remote hotel. Meanwhile, strange and macabre things are happening to the locals (and their pets) and it is revealed that four escaped mental patients- Mr. Smith, Mr. Trubshaw, Mr. Muldoon and Mr. Jones – who have been dosed with LSD as part of their treatment, are roaming the area, convinced they are living a shared dream in which they are free to rape and murder – both of which they choose to do numerous times before the belated arrival of the police.

Killer’s Moon is another case of Appropriation, this time Birkinshaw lifted a fair share of features from Stanley Kubrick’s magnum opus “A clockwork orange”, in particular the uniformity of the mental patients’ outfit and the casual, jolly way in which they perform their hideous deeds are  straight nods to Kubrick’s “droogs”. However the similarities end at this point, since Birkinshaw’s flick is standard exploitation fare with no intention for social commentary, choreographed violence and overall poignancy.

Take Killer’s moon for what it is, namely a paradox , a tame mix of Clockwork orange and last house on the left or simply a toothless home invasion film whose ominous atmosphere establishes itself very quickly  and permeates its entire duration, but whose chills and thrills are few and far between.

Political correct it is nevertheless  not, the depiction of rape as an act is disturbing and the use of a crippled dog  as an actor is pure exploitation.

Killer’s moon is another curio from the era of video nasties, an era long gone. A movie that is more controversial than it is actually good , Killer’s moon could appeal to exploitation fans, if they get past the relatively bloodless plot.

Παρά την παραφιλολογία και το status του, το Killer’s moon αποδεικνύεται μάλλον αναιμικό. Τα δάνεια από το clockwork orange και το last house on the left έχουν ένα σχετικό ενδιαφέρον αλλά η εκτέλεση τελικά είναι μάλλον αδύναμη,αφού ο σκηνοθέτης Birkinshaw υποτάσσεται σε αφηγηματικές συμβάσεις τηλεταινίας και η βία ενώ έχει τις προυποθέσεις να σοκάρει τελικά παρουσιάζεται με προχειρότητα,ίσως λόγω προυπολογισμού.

Όπως και να έχει το «φεγγάρι των δολοφόνων» παρακολουθείται με σχετικό ενδιαφέρον,αφού η ατμόσφαιρα του εδραιώνεται από τα αρχικά στάδια της κινηματογραφικής αφήγησης και προσφέρονται στο θεατή αρκετά στιγμιότυπα κινηματογραφικής φρίκης που λειτουργούν καταλυτικά ως ο συνδετικός ιστός της πλοκής,χωρίς βέβαια να καθηλώνουν τον έμπειρο exploitation θεατή.

Σε κάθε περίπτωση οι Ιταλοί θα το έκαναν καλύτερα.

Demonoid (1981)

Demonoid(1981) aka “Messenger of Death”

Directed by: Alfredo Zacarías

Cast:Samantha Eggar,Stuart Whitman

…or the “hand that wouldn’t die” is despite the campiness of its subject matter a solid entry in the Mexicult canon that profits by some cool cinematography, adequate direction, genuinely effective,if rare, bloodshed and some fitting performance by seasoned genre actors like Samantha Eggar and Stuart Whitman.

A British woman visits her husband at the Mexican mine he is attempting to reopen and discovers that the workers refuse to enter the mine fearing an ancient curse. The couple enter the mine to prove there is no danger and inadvertently release a demon which possess people’s left hands and forces them to behave in a suitably diabolical manner. The only way for a possessed person to free themselves from this torment is to cut off their left hand after which it scurries away in search of its next victim.

While I can understand why the critics tore this one to pieces, it’s hard not to have fun with a plot so ridiculous as the one of Demonoid. Despite the fact that the storyline beggars belief, Zacarias was a competent director, cast the right actors for the job and delivered a minor gem out of a potential shipwreck of a movie. Especially the opening and the final reels are very effective, characteristic examples of how atmospheric, supernatural horror is supposed to be made. Of course there are hilarious moments a plenty to be found here, but they never feel forced or out of context, it’s just the plot that is so darn farcical.

Anyway there are way worse movies than Demonoid out there. Fans of Mexican curios and all-around grindhouse players will probably have fun with this one.

Μεξικάνικος υπερφυσικός τρόμος με εσανς Αμερικάνικης αισθητικής και θεματική που νομοτελειακά προξενεί το γέλωτα ,εκτός αν είσαι ο Σαμ Ραιμι και η ταινία σου είναι το Army of Darkness, οπότε δεν σε απασχολούν οι περιορισμοί και οι εκλεκτικές συγγένειες  των κινηματογραφικών υποειδών.

Το «Δαιμονομανία» κομίζει όπως πολλές άλλες ταινίες ένα εξαιρετικά ατμοσφαιρικό πρώτο τέταρτο και ένα εξίσου δυσοίωνο πλην ελαφρώς προσχηματικό φινάλε. Τα όσα διαδραματίζονται στη μέση ναι μεν δεν είναι άσχημα και είναι τεχνικά αρτιότερα από πολλές ταινίες του είδους,αλλά αδυνατούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες που δημιουργεί η έναρξη του φιλμ.

Οι συλλέκτες των πάσης φύσεως χαμένων φιλμ από εξωτικές χώρες μάλλον θα πρέπει να το προσθέσουν στη συλλογή τους,οι λοιποί ας χαζέψουν απλά το εξώφυλλο το οποίο άνετα θα μπορούσε να κοσμεί κάποιο κλασικό 80ies Heavy Metal album.

Blood Tracks (1985)

Blood Tracks (1985)

Directed by:  Mats Helge Olsson (as Mike Jackson), Derek Ford(uncredited)

Cast:  Jeff Harding, Michael Fitzpatrick, Naomi Kaneda

Obscure Swedish entry into the slasher subgenre that basically plays like Wes Craven’s classic “The Hills have eyes” but is set in the snowy Swedish wilderness. With pedestrian plot, silly dialogues ,a barrage of clichés and a pretty extensive bloodbath ,”Blood tracks” is an entertaining affair that borders on plagiarism, but goes away with it, since it delivers the “bloody” goods.

A film crew producing a rock music video decides to shoot at an abandoned factory above the snow line. When an avalanche strands them, a murderous family living in the factory attacks and kills many of them. The family had fled away from organized society after the murder of the brutal family father some forty years ago and had ever since lived secluded but peacefully. Now they view the cast and crew of the music video as intruders and will go out of their way to dispatch them all.

Director Olsson constructs a few messy and gory murders, plus the presence and the involvement of a hair metal band in the proceedings (Swedish glam metal second tiers Easy Action also took care of the film score)is a direct nod to rock themed slashers like “Rocktober blood”. However the storyline is downright a pretext for mayhem, thus in moments utterly nonsensical.

Despite of its gory antics “Blood tracks” never feels grim, menacing or downbeat and can be placed in the same canon as tons of other relatively silly and lighthearted slashers.

Its obscurity and peculiarity are however  the main attractions on display. Fans of obscure slasher schlock and rock music themed b-movies should not have a problem enduring its 90 minutes of braindead fun.

Ροκ μπάντα καταφεύγει στα Σουηδικά υψίπεδα μαζί με όλη την κομπανία (γκρουπις ,τεχνικούς, αυλικούς κλπ)προκειμένου να γυρίσει πλάνα για το νέο της βίντεοκλιπ. Δυστυχώς η παρουσία όλης αυτής της κουστωδίας διαταράσσει την αταβιστική ισορροπία μιας οικογένειας τρωγλοδυτών που κατοικοεδρεύει σε παρακείμενο ετοιμόρροπο εργοστάσιο εδώ και σαράντα χρόνια, οι παρείσακτοι λοιπόν «τιμωρούνται» και όσοι επιζήσουν δε θα ξεχάσουν ποτέ αυτήν την εκδρομή στα «χιόνια».

Σουηδικός Σλασερ Αρμαγεδδώνας που θέλει να πλασαριστεί σαν αμερικανοτραφής πλην μοστράρει θηριώδη Βολβο, Χουσκβάρνες και οτιδήποτε άλλο σε μηχανολογικό φολκλόρ έχει ποτέ παραχθεί στη συμπαθέστατη Σκανδιναβική χώρα. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι οι Easy Action,σουηδική ποζερ μπάντα κόπια των Europe αποτέλεσαν ποτέ ποιοτική μουσική εξαγωγή της βορειοευρωπαικής αυτής χώρας, άρα μουσικά μιλώντας, πάμε άκλαφτοι.

Στο οπτικό μέρος το φιλμ έχει σχετικά όμορφη κινηματογράφηση, με λευκό που «πληγώνει» τα μάτια (γειά σου τεράστιε Γιάννη Μπακογιανόπουλε) και μερικές ικανοποιητικά δομημένες γκρανγκινιολικές συνθέσεις, παρ’όλα αυτά τα εμφανή δάνεια από το hills have eyes και η γενικότερη σαχλαμάρα της πλοκής μας εμποδίζουν να το πάρουμε υπερβολικά στα σοβαρά.

Ακόμα και αν δεν είναι σε καμία περίπτωση μια ταινία που θα μας κάνει να αισθανθούμε αγωνία και ένταση, γιατί συν τοις άλλοις όλοι οι ήρωες της πλοκής μας είναι παγερά (χα!) αδιάφοροι, το blood tracks είναι ένα ενδιαφέρον curio το οποίο διασκεδάζει αβασάνιστα τους οπαδούς του είδους.

Zombie Holocaust (1980)

Zombie Holocaust (1980) aka “Zombie 3” ,” Doctor Butcher, M.D”, “Zombies unter Kannibalen”

Directed by: Marino Girolami.as Frank Martin

Cast: Ian McCulloch,Alexandra Delli Colli,Sherry Buchanan,Peter O’Neal,Donald O’Brien,Dakar

Semi classic trash opus penned by Fabrizio De Angelis and directed by Marino Girolami (Violent Rome). Zombie Holocaust manages to check all the boxes in terms of gory mayhem but has a ridiculous plot that beggars belief.

In New York City a hospital worker is found to have been devouring bodies in the morgue. Morgue assistant and anthropology expert Lori (Alexandra Delli Colli) discovers he was from the Asian Molucca islands where she grew up. Dr. Peter Chandler (Ian McCulloch) investigates, and he and Lori discover that similar corpse mutilations have occurred in other city hospitals, where immigrants from this region are working.Peter leads an expedition to the islands to investigate, where he liaises with Doctor Obrero (Donald O’Brien). Included are his assistant George, George’s eager journalist girlfriend Susan, Lori, local boatsman Molotto assigned by Obrero, and three guides. The crew are hunted by cannibals and zombies, the latter created by the sinister Doctor Obrero who is experimenting with corpses.Lori is accepted as queen of the cannibals, and sends them off against the mad scientist and his zombie army.

A largely nonsensical mishmash of the cannibal and zombie horror clichés with some mad scientist antics thrown in for the good measure, Zombie Holocaust is just another cynical attempt at copying far more well-known Spaghetti horrors in order to bring in more dough to the Italian Genre cinema tycoons.As it is stated in the Wikipedia article of the film “Following the success of Zombi 2 (1979) and Emanuelle and the Last Cannibals (1977), producer Fabrizio De Angelis came up with the idea of cashing in on both films’ subjects at the same time. He reused the basic story of Zombi 2 and added elements of cannibal films to come up with Zombie Holocaust. The film depicted zombies and cannibals clashing on a south-east Asian island. The zombies of this film physically resemble those of Zombi 2 but they do not consume flesh, being more in line with the zombies from Haitian folklore. In this film, it is the island native people that hunt, kill, and consume humans.”

Judging from the humble origins of the film, one should expect a trainwreck of a film and for the most part the plot of the film is a tribute to everything inept, inane and disjointed. However all the downsides of this flick end at that point. As this film is by and large an extremely funny gorefest and a feast for the senses. The pace is relatively fast, the special effects are mostly adequate and the performances by the cast are amusingly bad, f.e sometimes Ian McCulloch seems puzzled . Producer De Angelis even went as far as to cast for this one McCulloch and the cult character actor Dakar that had taken part in Zombie Flesh Eaters.

End verdict: Zombie Holocaust owes more to and has more in common with trashfests like Andrea Bianchi’s Burial Ground than with the Lucio Fulci classic zombie opus “Zombie Flesh eaters” but it is relentless, very gory and amusing.

All in all, a mandatory addition for fans of Italian splatter.

Ιταλικός τρας κολοσσός με σενάριο που αψηφά οποιαδήποτε αφηγηματική λογική, με ερμηνείες που προσβάλλουν ακόμα και πρωτοετή δραματικής σχολής πλην όμως με σχετικά καταιγιστικό ρυθμό και ποταμούς αίματος το ολοκαύτωμα των Ζόμπι σκλαβώνει το μερακλή φίλο του Ιταλικού σπλατερ.

Το σκουπίδι του Τζιρόλαμι μπορεί να μην κομίζει αφηγηματικές αρετές και υποκριτικό βάθος ,αλλά έχει κανίβαλους, έχει Ζόμπι, έχει τρελό επιστήμονα, έχει κέφι, μπρίο και εν τέλει βγάζει τρελά γούστα.

Ο γράφων θεωρεί το πρώτο μέρος της ταινίας που εκτυλίσσεται στη Νέα Υόρκη και πραγματεύεται μυστηριώδεις αρπαγές μελών από πτώματα που λαμβάνουν χώρα σε τοπικό νεκροτομείο αρτιότερο αφηγηματικά. Όταν η δράση μεταφέρεται στη Νοτιοανατολική Ασία η μπάλα χάνεται οριστικά και ο θεατής απλά αφήνεται στο να παρακολουθεί μειδιώντας την αιματοχυσία. Ενδεικτικά η ιστορία περιλαμβάνει κανιβάλους που επιχειρούν στην ενδοχώρα και κατασπαράζουν τα μέλη της ερευνητικής αποστολής, ζόμπι που πετάγονται από το πουθενά τρομοκρατώντας τους Κανίβαλους και μια ατμόσφαιρα συνωμοσίας να πλανάται στην ατμόσφαιρα…όταν στην πλοκή εισέρχεται ο Δόκτωρ Ομπρέρο και οι αντισυμβατικές του ιατρικές μέθοδοι τότε ακούμε ατάκες ανθολογίας του στυλ “ The patient’s screaming disturbing me, performed removal of vocal chords.” Και δικαίως ανατιναζόμαστε.

Εν πάσει περιπτώσει ,ο θεατής που διασκεδάζει με μια ταινία σαν το Zombie Holocaust δεν περιμένει σαφώς να δει τι αρμονίες του Βερκμάιστερ, άρα η συζήτηση οφείλει να τελειώσει κάπου εδώ. Άν αρέσκεστε σε ιταλικά σκουπιδοσπλάτερ σαν το Nights of Terror, τότε το παρόν είναι για σας…

Return of the Zombies (1973)

La Orgia de los Muertos (1973) aka “The Hanging Woman”,”Beyond the Living Dead”,”Return of the Zombies”

Directed by:Jose Luis Merino

Cast:Paul Naschy,Gerard Tichy,Maria Pia Conte,Stelvio Rossi,Dyanik Zurakowska

A smorgasbord of well-known horror clichés that orchestrate against all odds a brisk paced marathon of effective gothic horror with some zombies and necrophilia thrown in for the good measure, “La Orgia de los Muertos” has little orgy to offer but features an off-kilter yet original Naschy performance and is a successful entry in the Spanish horror catalogue.

Serge Chekov inherits Count Mihely’s estate, only to discover that his uncle (Mihely)and  Professor Droila, a mad scientist, were conducting medical experiments of dubious nature.His uncle’s widow, Countess Nadja is also a shady character that fiddles with black magic and occasionally holds séances. As Chekov investigates further, he learns that Droila is reanimating the dead with the help of a necrophiliac grave robber by the name of Igor. In the end, Droila’s zombies rise against him.

Nothing could possibly go wrong with this flick. Indeed as soon as the opening credits roll the viewer is bombarded with images of unadulterated gothic horror taking place in a picturesque village forlorn by time and soon after the arrival of Serge Chekov (Stelvio Rossi) at the Mihely residence, the plot thickens and the viewer knows that is in for a great ride.

The plot is multifaceted but never chaotic and Merino (kudos also to Naschy for lending a hand with the script) manages to construct some atmospheric set pieces that are destined to please. As for the cast, it mostly delivers solid performances.

All in all, Merino’s flick has managed to stand the test of time. Its tasteful combination of familiar elements, namely , gruesome zombies, great locations, sinister finesse, and a performance by Naschy that adds a special gravitas to the proceedings make this one a minor classic.

At least , I  found more to sink my teeth into than in the first time I had watched that one…recommended…

Ένα συνονθύλευμα κινηματογραφικών «δανείων» που ενορχηστρώνουν ενάντια σε όλες τις αρχικές προβλέψεις ένα  μαραθώνιο αποτελεσματικής γοτθικής φρίκης με μερικά ζόμπι να παρελαύνουν και λίγο νεκροφιλία για τη «νοστιμάδα», το “La Orgia de los Muertos” έχει σχετικά λίγο «σπληνάντερο» να προσφέρει αλλά διαθέτει τσαγανό αλλά και τον Paul Naschy σε φόρμα,συνεπώς αποτελεί μια επιτυχημένη είσοδο στην ισπανική ταινιοθήκη φρίκης.

Ο Σεργκέι Τσέκοφ κληρονομεί το κτήμα του Κόμη Μίχελυ, μόνο για να ανακαλύψει ότι ο θείος του (Mihely) και ο καθηγητής Droila, ένας τρελός επιστήμονας, διεξάγουν ιατρικά πειράματα αμφιβόλου φύσεως. Η χήρα του θείου του,η Κόμισσα Nadja είναι επίσης ένας αμφιβόλου ηθικής χαρακτήρας που μπλέκεται με τη μαύρη μαγεία και περιστασιακά επικοινωνεί με τα πνεύματα του κάτω κόσμου. Όπως ο Τσέκοφ διαπιστώνει, ο τρελός Δόκτωρ αναζωογονεί τους νεκρούς με τη βοήθεια ενός νεκρόφιλου νεκροθάφτη με το όνομα  Ιγκόρ(sic). Στο τέλος όμως, τα ζόμπι του Droila επαναστατούν εναντίον του.

Τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει στραβά με αυτήν την ταινία. Πράγματι, αμέσως μετά την είσοδο των τίτλων της έναρξης, ο θεατής βομβαρδίζεται από εικόνες «ποιοτικής» γοτθικής φρίκης που λαμβάνουν χώρα σε ένα γραφικό χωριό που το ξέχασε ο χρόνος. Αμέσως μετά την άφιξη του Σέρτζ Τσέκοβ (Stelvio Rossi) στην κατοικία Mihely,η πλοκή εκτυλίσσεται ραγδαία και ο θεατής ξέρει ότι θα «βγάλει γούστα».

Η πλοκή είναι πολύπλευρη, αλλά ποτέ χαοτική και ο Merino (kudos επίσης στο Naschy που έβαλε ένα χέρι με το σενάριο) καταφέρνει να κατασκευάσει μερικές ατμοσφαιρικές Σεκανς που είναι καταδικασμένες να ευχαριστήσουν. Όσο για το cast,τα πάει αρκετά καλά.

Συνολικά, η ταινία του Merino κατάφερε να αντέξει τη δοκιμασία του χρόνου. Ο καλαίσθητος συνδυασμός των γνωστών στοιχείων, δηλαδή, φρικιαστικά ζόμπι, υπέροχες τοποθεσίες, απειλητική φινέτσα και μια παράσταση για ένα ρόλο του Naschy που προσθέτει μια ειδική βαρύτητα στα δρώμενα καθιστούν αυτό το ταινιάκι ένα μικρό διαμάντι.

Stand Alone (1985)

Stand Alone (1985)

Directed by: Alan Beattie

Cast: Charles Durning., Pam Grier

By-the-numbers vigilante actioner that features an aging and overweight Charles Durning pulling some incredible stunts against a bunch of really tough looking Hispanic thugs in downtown LA. It sounds like great fun but it is only mildly amusing.

A world War II vet witnesses the murder of a hoodlum in his best buddies’ diner,he is then called to testify against the murderers which results in him being targeted for elimination by a gang of mean looking Hispanics. His daughter in law and grandson are afraid that something terrible might happen to them. The aforementioned vet is then pushed to the limit when gang members and drug dealers take over his neighborhood.

…They invaded his home. They threatened his family. Now he’s fighting back the only way he can…

My fellow trash-ophiles, I came here because Pam Grier is on this, which is a shame because if you ask me Grier is rather underused in this one, with all the respect to Charles Durning it’s hard to believe what he is trying to pull off here, watching him in his sixties with his extra pounds and receding hairline sporting camo paint and setting booby traps against the “bad guys” is plain laughable,but alright the film was not unwatchable.

The final reel is where all the action is to be found, the first half is pre-occupied with exposing the heroic nature of mr. Louis Thibadeau ,who had dispatched a Japanese squadron in south pacific in 1943 with his bayonette, other than that the film is pretty tame,but the thugs look appropriately sleazy in an 80ies way,the could have easily been cast for some of the “Deathwish” franchise and they’d definitely get the job done.

Anyway films like this were a dime-a-dozen in the 80ies,press play only if you’re a die hard  Pam Grier fan.

Vigilante actioner του συρμού με έναν μεσήλικο και υπέρβαρο Charles Durning να επιδίδεται σε κασκάντες απέναντι σε σκληροτράχηλους ισπανόφωνους κακοποιούς στο κέντρο του LA. Ακούγεται μπόμπα , αλλά είναι μόνο στρακαστρούκα.

… Εισέβαλαν στο σπίτι του. Απειλούσαν την οικογένειά του. Τώρα αγωνίζεται εναντίον τους…είναι ο μόνος τρόπος …

Τρασολάγνοι συναγωνιστές, ήρθα εδώ λόγω της παρουσίας της Pam Grier, κάτι το οποίο είναι κρίμα και άδικο γιατί αν με ρωτήσεις, η Grier είναι μάλλον κομπάρσος στο όλον εγχείρημα.

Από την άλλη , με όλο τον σεβασμό προς τον Charles Durning , είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψεις τι προσπαθεί να κάνει εδώ πέρα, παρακολουθώντας τον στα εξήντα του με τα επιπλέον κιλάκια του και την φαλακρίτσα του να βάζει φουμο στο πρόσωπο και να τοποθετεί παγίδες για τους «κακούς» είναι απλά κακό σινεμά ,αλλά εντάξει η ταινία δεν είναι Ταρκόφσκι, Ζουλάφσκι και άλλα σλαβικής προελεύσεως που καταλήγουν σε -σκι.

Το τελικό εικοσάλεπτο είναι εκεί όπου βρίσκεται όλο το ζουμί, το πρώτο μισό είναι απασχολημένο με την αγιογράφηση της ηρωικής φύσης του κ. Ο Louis Thibadeau, ο οποίος είχε ξαποστείλει μια ιαπωνική διμοιρία στο νότιο ειρηνικό το 1943 με την ξιφολόγχη του, ευτυχώς που τουλάχιστον οι κακοί του φιλμ δείχνουν όντως απειλητικοί.

Εν πάση περιπτώσει ταινίες όπως αυτό έβγαιναν με το κιλό στη δεκαετία του 80, πατήστε το play μόνο αν είστε ένας «σκληρός σινεφίλ» ,ή μανιακός φαν της Pam Grier.