Video Murders (1988)

Greek Vhs on MTC

directed by: Jim McCullough Sr.

starring: Eric Brown, Virginia Loridans, John P. Fertitta

Irredeemable poverty row downbeat drama thriller disguised and mismarketed as a slasher affair, is serviceable only as a footnote/placeholder for genre fanatics .

David Lee Shepherd, who desperately wants work in the video business, is luring hookers into his hotel room so that he can videotape himself strangling them. The police conclude that a serial killer is at work and thus begins an intense manhunt.

There is not much of a murderous action here , let alone video related murder. The movie epicenter /villain seems preoccupied with cameras and video technology and regularly picks-up girls to film with his camera but there is minimal violence and action to justify the exploitative nature of the title. First ten minutes are a solid 6 out of 10 for there is some tension to be seen , but it’s all downhill from there, including a very flat cinematography .

Deservedly a rare and obscure film. This cinematic curio will only matter to slasher completists.

Blood Nasty-1989

Blood Nasty -1989

directed by:Richard Gabai, Robert Strauss

cast:Todd McCammon, Catherine Grace, Allison Barron,Linnea Quigley

An abysmal obscurity of a film that is mildly entertaining but lacks of any replay value whatsoever, Blood Nasty was never released theatrically or on video in the U.S and was only released on video in Greece and a few other countries. No DVD version exists as of yet.

Roy is killed by a couple of jewel thieves and then brought back to life and possessed by deceased serial killer “Blade”. He returns home and his mother is not very happy to see him as she wants to collect his life insurance policy. Soon, things get out of hand as mom is trying to make sure nobody knows that Roy has “come back” and Blade is trying to let everybody know that he has “come back”.

It’s fairly obvious that this falls mostly into the camp/comedy/horror category. Quite similar to Troma stuff like : Death by Dialogue or Mommy’s Epitaph this will only be of interest to hardcore straight-to-video horror connoisseurs and Linnea Quigley completists.

Ασύλληπτος υπερ-σπάνιος βιντεοτεκές δικαίως λησμονημένος από όλον το ντουνιά.Μπορεί να μην έτυχε διανομής στις ΗΠΑ αλλά κυκλοφόρησε στην Ελλάδα από τη θρυλική ΕΛΛΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΒΙΝΤΕΟ, θεωρείται λοιπόν σπάνιο φιλμ.

Μικροκακοποιός σκοτώνεται προδομένος από τους συντρόφους του στα πλαίσια σκοτεινού κόλπου και το σώμα του καταλαμβάνεται από το σατανικό πνεύμα Κολομβιανού εμπόρου ναρκωτικών,ονόματι Μπλεηντ. Η οικογένεια εποφθαλμιά τα χρήματα της αποζημίωσης, αλλά ο νεκρός Roy και η νεοαφιχθείσα φιλενάδα του Μπλεηντ ,Wanda καταφθάνουν στην οικογενειακή εστία και περιπλέκουν τα πράγματα.

Οι οπαδοι βιντεοσκουπιδιών λογικής Troma Films μπορεί και να χαμογελάσουν,οι αρχειοθέτες των κάκιστων ταινιών τρόμου επίσης.Οι λοιποί μακρυά.

 

Daughter of the Jungle-1982

Daughter of the Jungle aka Incontro nell’ ultimo Paradiso 1982

directed by: Umberto Lenzi

cast:Sabrina Siani, Rodolfo Bigotti, Renato Miracco,Sal Borgese

Originally intended to be seen as an inside joke and a parody of the seminal director’s Cannibal horror ventures, Daughter of the jungle is a carefree guilty pleasure of a film and far from the trainwreck I expected it to be.

Two American college students decide to take a vacation to the Amazon. After getting to meet the local mafia boss they eventually get the good old stomping treatment  by his honchos, soon after they  proceed to rent a boat and sail down the river in search of some good scenery, but  the two kids become lost and form an unlikely alliance with Luana (a female Tarzan) who was lost in the jungle as a child when her parent’s helicopter crashes. They set to fight the mafia crew who arrives on location to search for a treasure.

Well I admit that I am far less a Sabrina Siani fetishist than I used to be in the past. Try as she might ,poor Sabrina wasn’t able to act ,even if her life depended on it , but her presence and looks make nonetheless this film a far more pleasurable experience. Other than that ,Lenzi manages to keep the pace on this one fast enough and “Incontro nell’ ultimo paradiso” plays like a likeable Bud Spencer-Terence Hill lesser buddy comedy, set in the jungle, including the dated goofy jokes. Not too bad for the great ,late Umberto and his team of  associates Giovanni Bergamini as director of photography and Vincenzo Tomassi on editing. Lenzi was responsible for far better but also for abysmal films. This is a cool way to kill a couple of afternoon hours ,however if you expect another “Eaten Alive” or “Cannibal Ferox” you’ll be immensely disappointed…

Ακίνδυνη ,οικογενειακή pg περιπέτεια του Ουμπέρτο Λένζι με τη Σαμπρίνα Σιάνι στο αποκορύφωμα των τριών χρόνων της δημοσιότητας της. Η ξανθιά καλλονή μεν,ατάλαντη στα όρια του γκροτέσκου δε, έπαιξε σε περισσότερες ταινίες μέσα σε αυτήν την περίοδο από οτι άλλες ηθοποιοί έχουν καταφέρει να παίξουν σε μια ζωή και μετά είδε τα φώτα της ράμπας να σβήνουν όπως και άπειροι άλλοι ηθοποιοί του σινεμά είδους.

Στο παρόν η Σιάνι ανακυκλώνει το ρόλο της ξανθιάς κόρης της ζούγκλας που την στοίχειωσε, βλέπε επίσης White Cannibal Queen και πολεμά αδίστακτες καρικατούρες κακοποιών συνοδευόμενη από δύο κολεγιόπαιδες αμερικανικής καταγωγής.Στο ερώτημα  “Υπάρχει Έρως στο έργο?” Απαντούμε με μια φωνή ” Φυσικά και υπάρχει” και αναχωρούμε για άλλες πολιτείες.

 

La revanche des mortes vivantes-1987

La revanche des mortes vivantes AKA revenge of the living dead girls

directed by:Pierre B. Reinhard (as Peter B. Harsone)

cast: Cornélia Wilms, Kathryn Charly, Anthea Wyler

A French curio for sure, but aren’t the French entries in the horror canon always sort of peculiar? La revanche des mortes vivantes works as a nice concoction of well known story lines . Of course the marriage of  traditional spaghetti zombie aesthetic, the industrial plant gone awry lifted from movies like Crazies or even Jan Rollin’s the living dead Girl and some borderline hardcore porn sleaziness make the end result semi-original, if unspectacular. Nonetheless Reinhard’s film never overstays its welcome,offers some over-the-top moments of gore and nudity and lingers in the viewer’s mind for quite some time after the fact.

In France, the CEO of a chemical company looks to cheaply dispose of their plant’s chemical waste. He and his secretary come up with the idea to dump it illegally. When the secretary contaminates a milk tanker, it causes several deaths in the town. The toxic waste, illegally dumped in a nearby graveyard, then causes the recently dead townspeople to rise as ravenous zombies, who seek revenge on the unscrupulous company and its employees.

Attention: There are practically two endings in the film,the greek VHS features the less famous twist-ending ,while other versions tend to downplay the sex element in favor of the horror/splatter aesthetic.

Verdict: If you are an avid fan of Eurohorror , this is a sure bet. It’s more along the lines of movies like Devil Story or even Baby blood but while it is not as inept as Devil Story it is not as inspired as the best of Jean Rollin’s work. Plus there is something unmistakably French about this film. A cool addition to your Eurohorror collection.

Στη Γαλλία, ο Διευθύνων Σύμβουλος μιας χημικής εταιρείας προσπαθεί να ξεφορτωθεί κοψοχρονιά τα χημικά απόβλητα του εργοστασίου του. Αυτός και η γραμματέας του έχουν την ιδέα να το πετάξουν παράνομα. Όταν η γραμματέας μολύνει ένα βυτιοφόρο γάλακτος, προκαλεί αρκετούς θανάτους στην πόλη. Τα τοξικά απόβλητα, που απορρίπτονται παράνομα σε ένα κοντινό νεκροταφείο, προκαλούν το ξύπνημα των νεκρών κατοίκων της πόλης, οι οποίοι ως αρπακτικά ζόμπι, ζητούν εκδίκηση για την αδίστακτη εταιρεία και τους υπαλλήλους της.

Ερωτικός ζομπι σπλάτερ παραξυσμός από τη Γαλλία . Μας κομίζει ωραία φωτογραφία και κάμποσες σκηνές ανθολογίας καμωμένες με αγάπη και μπριο για ανθρώπους με γούστο, πλην δεν είναι επ΄ουδενί τόσο εμπνευσμένο όσο η αφρόκρεμα των ταινιών του Ζαν Ρολέν.Οι οπαδοί του ευρωπαικού σινεμά τρόμου  θεωρούν το φιλμ  δικαίως καλτ, αφού και ατμόσφαιρα διαθέτει και αυτήν  την ιδιαίτερη αδιόρατη αύρα που το κάνει να ξεχωρίσει τρόπον τινά από τη μάζα .

 

 

The Lift(1983)

The Lift(1983)

directed by:Dick Maas

cast:Huub Stapel, Willeke van Ammelrooy, Josine van Dalsum

I feel the need to give Kudos to Dick Maas for putting Holland on the map of Horror cinema. De Lift addresses a premise that is charming in its implausibility and is a nice piece of vintage genre cinema that deals with the horrors of technology and artificial intelligence in an effective, if sort of corny way.

A lift begins displaying some erratic behavior, like trapping some party goers and nearly suffocating them, and decapitating a security guard. Felix(Stapel), the technician from the lift company, can’t find anything wrong with the circuitry. When he and a nosy reporter begin asking questions of the lift company’s electronics partner (Rising Sun Electronics) his boss puts him on a leave of absence. A subsequent visit to a professor leads them to believe that some evil experiments are being conducted with microchips/biochips.

The photography in the Lift is exquisite,I loved the way the colour tones and the lighting work ,in particularly in some of the more memorable scenes. Yes ,the Lift does offer its fair share of highlights which you all probably know, but is a generally flawed affair in terms of pacing. The English dubbing also came off a little bit odd and I’d definitely like to watch this with a dutch audio track.

Maas would employ Huub Stapel,who is just decent here, in the future too. Their other quite known collaboration called “Amsterdamned” , a slasher type affair is more successful than the Lift in each and every aspect but the Lift is no slouch, if you love 80ies technophobic Horror, Cronemberg however this is not.

Τέσσερις άνθρωποι παγιδεύονται σ’ ένα ασανσέρ και παραλίγο να πεθάνουν από ασφυξία. Μετά, ένας τυφλός πέφτει στο φρεάτιό του, ένας συντηρητής αποκεφαλίζεται και σύντομα ανακαλύπτουν ότι το ασανσέρ… διαλέγει τα θύματά του. Πολλά τρομακτικά θα συμβούν μέχρι να λυθεί το μυστήριο.

Ολλανδική, χαμηλού προυπολογισμού παραδοξότητα καμωμένη από τον Ντικ Μαας ,σκηνοθέτη του “τίμιου” σλασερ Amsterdamned.

Το ασανσερ του τρόμου προσφέρει μια εξαιρετική φωτογραφία,μερικές σκηνές ανθολογίας αλλά έχει θέματα με το ρυθμό του και η ιστορία πασχίζει να παραμείνει σοβαροφανής παρότι είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά. Λογικό για μια ταινία ερχόμενη καρφί από μια άκρως τεχνοφοβική εποχή.

Κρόνεμπεργκ δεν είναι σε καμία περίπτωση, αλλά οι οπαδοί δεν χάνουν κάτι με την απόκτηση του.

The Lion’s Share(1985)

The Lion’s Share(1985)

directed by:Norman Cohen

cast:Tullio Moneta, Venantino Venantini, Jacques Loots

Solid late crime entry set in Sun city, South Africa with likeable performances by Monetta & Venantini, nice locales but somehow poor pacing and badly staged fight scenes.

Suspended from the police force, Marc Borelli (Monetta)travels to South-Africa to find out the truth about his fathers death. It seems that his father,once a casino owner was set-up and framed for a murder he didn’t commit and then commited suicide. Borelli will fight tooth and nail against the Sun City mob, local corrupt officials and his very own demons.

This is an interesting curio funded by Italian/German/South-African producers and distributed worldwide by Atlas films, “Lion’s Share” remained inexplicably obscure and is one of the most rarely seen Euro crime entries. Despite having no official dvd release to date, it was released  in Greece by two different companies on mighty VHS.

There is nothing spectacular to behold here, but Euro crime and Tulio Monetta fans should give it a try anyway…

80ιζ crime πολυεθνική παραδοξότητα, χρηματοδοτημένη από Γερμανούς,Ιταλούς και Νοτιοαφρικανούς παραγωγούς και τοποθετημένη στη Νότιο Αφρική πριν την κατάρευση του Απαρτχαιντ.

Επαναπατρισμένος γόνος τοπικού παράγοντα της μαφίας αναζητά στο παρακμιακό Σαν Σιτυ της Νότιας Αφρικής το χαμένο μίτο του παρελθόντος του , μοιραία θα συγκρουστεί με τον τοπικό υπόκοσμο και θα έρθει αντιμέτωπος με δαίμονες που τον στοιχειώνουν από την παιδική του ηλικία.

Δηλωτικό της χαοτικής κατάστασης που επικρατούσε στο χώρο της οικιακής διασκέδασης στην Ελλάδα είναι οτι το παρόν, καθ’όλα πανάγνωστο , εγχείρημα εκδόθηκε στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας από δύο (2!!!) διαφορετικούς βιντεοδιανομείς.

Στα καθ’ύλην τεχνικά, “η μερίδα του λέοντος” είναι μια συμπαθητική υποσημείωση του είδους που περνά και δεν ακουμπά, αλλά που δεν προσβάλλει και κανέναν. Οι οπαδοί ας το δουν εάν το βρουν…

 

 

Boardinghouse(1982)

Boardinghouse(1982)

directed by: John Wintergate

cast:John Wintergate, Kalassu, Lindsay Freeman

Insane shot on video supernatural/occult/haunted house horror entry which blatantly proves that john Wintergate actually predated efforts like Mr. Tommy Wiseau’s “The Room”. Everyone will say this is Ed Wood level but to tell you the truth , “Boardinghouse” is way beyond and below that. Wintergate is the original disaster artist , as he acts and directs and his film is a completely bonkers affair that actually made me begging for more.

On September 18, 1972, the Hoffman house was closed due to several mysterious deaths.A decade after the series of unexplained deaths occurred on the property, new age meditation specialist and psychic warrior Jim Royce has inherited the ominous Hoffman house and opened it as a residence for “unattached and beautiful” women. Soon enough, people begin dying in gruesome and mysterious ways and it’s up to Jim and one of his psychically gifted tenants to go to battle with the dark forces attached to the house.

Boardinghouse is notable for being the first horror film to be shot on video ,the movie was later blown up to 35 mm film and was given a limited release theatrically in the United States . However, its abysmal audio and video quality  makes other similar productions like truth or dare:a critical madness or sledgehammer look like big budget productions  and it sure shows why it is so maligned by some while cherished by others. It is quintessentially bad film making in the vein of directors like De Coteau and addressing to a very small niche audience even within the horror fans. On another note the whole thing borders on hysterics. The idea of a boarding house owned by a guru of telekinesis who hosts a small harem of wannabe movie starlets is a premise that is totally tongue & cheek by default. The nudity is a big factor and the “horrorvision” gory effects are utterly hilarious. This is pure trashy camp that has gained notoriety and minor cult status. It actually makes most Troma flicks pale in comparison. Even film scholars like the honorable people behind the Chicago Film Society wrote of the film: “Boardinghouse is an essential piece of lunatic cinema, complete with requisite high levels of gore and camp.”

Fans of very bad and crazy cinema will most possibly adore it.

Ο John Wintergate και η γυναίκα του Kalassu σας παρουσιάζουν μια ταινία που θα σας παγώσει το αίμα καθώς είναι γυρισμένη σε βίντεο μαγνητική ταινία με την τεχνική horror vision που είναι η  τελευταία λέξη της  τεχνολογίας στα οπτικοακουστικά μέσα… κάπως έτσι μπορεί να φάνταζε στο μυαλό του σκηνοθέτη/πρωταγωνιστή Τζων Γουίντεργκέητ το παρόν εγχείρημα. Η πραγματικότητα όμως είναι οτι το Boardinghouse είναι ένα διασκεδαστικότατο πλην τεχνικά άθλιο homevideo γεμάτο με Καλιφορνέζες καλλονές έτοιμες να γδυθούν ανα πάσα ώρα και στιγμή και να πέσουν βορά στη σκοτεινή δύναμη που κατοικοεδρεύει στην έπαυλη και στα καρέ της ταινίας κάθε φορά που πρόκειται να συμβεί κάτι… χορορβίζιον γαρ , οχι παίζουμε κορόιδα…

Αν φαντάζεστε πως θα ήταν μια ταινία του Δημήτρη Βογιατζή (χόμπυ μου ο βιασμός) αν γυριζόταν το 1982 στις Η.Π.Α και άνηκε στο είδος του σινεμα “τρόμου” τότε το “Πρόσβαση στην κόλαση” είναι ό,τι πιο κοντινό θα βρείτε σε αυτήν τη φαντασίωση.

Έπος για όλους τους λάθος λόγους…

Ator,the Fighting Eagle(1982) vs The Blade Master (1982)

Ator:the fighting eagle (1982)

directed by:Joe D’Amato

cast:Miles O’Keeffe, Sabrina Siani, Ritza Brown,Edmund Purdom

The first D’Amato entry-slab in the sword n’ sorcery genre pretty much epitomizes everything that is inherently good and bad in this subgenre. Fortunately Miles O’Keefe had both the looks and the physique to back up D’Amato’s aspirations, and despite being monumental in his inability to act, O’Keefe went on to star in a plethora of Italian B-Movies.

Ator,the son of Torren learns of his heritage, goes to avenge the deaths of his fellow villagers, and rescue his sister/love interest from the evil Dakkar and his spider cult. Ator battles giant spiders, swordsmen cloaked in shadow, re-animated dead warriors, and horribly hideous witches.In the end good will prevail over evil and justice will triumph.

Sigh… this plot summary is a blueprint of countless other movie summaries, can’t you tell?

Anyway, this film is undisputably cheesy , but somehow works. D’Amato had an expertise in coming up with movies out of nothing ,another case of Jesus Franco. Plus the presence of spaghetti trash regulars like: Sabrina Siani,Edmund Purdom & Dakar spices up an otherwise flat cinematic experience.

The Blade Master (1982)

directed by:Joe D’Amato (as David Hills)

cast:Miles O’Keeffe, Lisa Foster, Charles Borromel

This one was shot without an actual script,presumably back to back with the first Ator film and has a few redeeming moments but generally  abysmal pacing and a disjointed feel. What else do we have here? Lisa Foster instead of Siani, actually less of a bombshell but probably a better actress to begin with, plus the D’Amato regular Charles Borromel instead of Edmund Purdom, which is a tie .

In this sequel, the Fighting Eagle returns. This time he must save a former mentor Akronas from the evil Zor.Akronas gets captured by Zor because Zor wants the wise old man to hand him his nuclear device (!!!!) but Akronas manages to send his daughter Myla to the edge of the world in order to trace Ator and his Asian sidekick Thong (no joke guys) Ator proceeds to battle cavemen, invisible swordsmen, and barbarians with his new sweetheart Myla and  Thong to finally have the ultimate showdown with Zor.

According to director Joe D’Amato, the film was shot in two weeks. Miles O’Keeffe was contracted to star in a certain number of films for D’Amato, leaving very little time to write a script, plus the Italian trash maestro felt the urge to come up with a second Ator movie very quickly, in an effort to cash in on the popularity of Conan the destroyer (1984). D’Amato made the first Ator movie in response to the success of Conan the Barbarian(1982).

Well, that backstory is provided to you just in case you thought there was any artistic motives behind those flicks. Anyway O’Keefe fans will enjoy this one too. D’Amato completists will too.

Σε sword n’ sorcery παραλήρημα ο γράφων κλείνει τους λογαριασμούς του με το παρελθόν, μιας και αυτά τα έργα με περιμένουν στωικά να φιλοτιμηθώ και να τα δω για πάνω από μια δεκαετία, αποφάσισα να βουτήξω για άλλη μια φορά στα βαθιά ενός κινηματογραφικού υποείδους που λατρεύω να μισώ.

Δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγε κανείς πως το μόνο φιλμ που ξεχωρίζω από αυτό το παρακλάδι του Ιταλικού σινεμά είδους είναι το θεικό Conquest του μαέστρου Λούτσιο Φούλτσι,καθώς ό,τι άλλο έχω δει από αυτό το συρφετό μόνο ως ένοχη απόλαυση μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς έχει αναλώσιμους ήρωες,πλοκή,σενάριο και σκηνοθεσία.

Ο Τζο Ντ’Αμάτο όντας βαθύς γνώστης των μυστικών του σινεμά είδους κατάφερε και να διεκπεραιώσει με σχετική αξιοπρέπεια αυτές τις ταινίες, όπως και είχε την τύχη να έχει σαν πρωταγωνιστή το Μάηλς Ο’Κηφ που χωρίς να είναι ηθοποιός περιωπής, αν και βελτιώθηκε αργότερα, εξυπηρέτησε με την ωραία του παρουσία τη λογική και τους σκοπούς των ταινιών αυτών και δυστυχώς ή ευτυχώς ταυτίστηκε με τον Ατορ.

Έχει προ καιρού καταστεί αντιληπτό πως αυτές οι ταινίες είχαν ημερομηνία λήξης, η οποία έχει παρέλθει προ πολλού, αν αισθάνεσαι αρκετά δυνατός και κατέχεις τους τρας κώδικες, τότε μάλλον έχεις ήδη εισέλθει στον κόσμο αυτού του σινεμά, σε διαφορετική περίπτωση μείνε εκεί που είσαι και μην μπεις καν στον κόπο…

 

 

The Sword of the Barbarians (1982)

The Sword of the Barbarians (1982) aka “Sangraal, la Spada del Fuoco”

directed by: Michele Massimo Tarantini

cast:Pietro Torrisi, Yvonne Fraschetti, Mario Novelli

Gloriously awful or vice versa 80ies Sword n’ sorcery spagetti schlock that features Pietro Torrisi, a lead that is probably the weakest actor that ever starred in this kind of film. His work on “Throne of Fire” was somehow even weaker , here he doesn’t have to act like a doofus throughout the entire duration of the film, however there is nothing to write home about regarding neither Torrisi’s nor the rest of the cast performances. The dubbing track  does not do the film any favours either.

A swordsman’s wife is murdered by followers of the evil Goddess Rani. He vows vengeance upon the cult and journeys to the Ark of the Templars to get a magic crossbow that will help him accomplish his mission.

By the time Michelle Massimo Tarantini (stranded in the dinosaur valley) decided to join the sword & sorcery party there was little hope left for a genre that was pretty hopeless to begin with. His film is no exception to the general rule. These Italian flicks were shot on poverty row budgets with dime a dozen storylines regurgitating every sword n’ sorcery stereotype imaginable. The are niche material , suitable for a good laugh or two. Well la spada del fuoco also had some gory effects and a brief appearance by Sabrina Siani.

Passable , but addressing the genre fans exclusively.

Ιταλικό Βαρβαρικό ψευδοέπος κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των φανς του είδους που καταβρόχθιζαν ο,τι αναπαρήγαγε τα κλισέ του Κόναν και που σάρωνε τα ταμεία εν γένει εκείνη την εποχή.

Το κακό με τις Ιταλικές παραγωγές μεταξύ άλλων είναι οτι το δεν βρήκαν ποτέ το δικό τους Αρνολντ. Τον προσέγγισαν όσο περισσότερο μπορούσαν με το Μαηλς Ο’Κηφ ,αλλά πεμπτουσιακό/αρχετυπικό Βάρβαρο ήρωα δεν βρήκαν ποτέ.

Τουλάχιστον μια τέτοια περσόνα θα μπορούσε να απογειώσει τις φθηνοπαραγωγές τους στις οποίες έκαναν παρέλαση όλες οι απιθανότητες και τα λογικά άλματα που θα μπορούσαν να υπάρχουν σε τέτοιες ταινίες.

Δυστυχώς ο Πιέτρο Τορίσι , ακόμα και στα καλύτερα του ήταν τουλάχιστον πέντε κλάσεις κάτω από τον Αρνολντ και δεν μπόρεσε ποτέ να αποδώσει με πειστικότητα τα κλισέ του βάρβαρου πολεμιστή.

Παρόλα αυτά η ταινία έχει πλάκα αν είστε φανς του είδους.

Berserker(1987)

Berserker(1987)

directed:Jefferson Richard

cast:Joseph Alan Johnson, Greg Dawson, Valerie Sheldon

Backwoods slasher banality that owes more to inept opuses like “don’t go in the woods…alone” than to well-oiled machines of the genre like “Just before dawn”. Still “Berserker” has an interesting enough premise to justify at least one viewing but lacks meat and has next to zero replay value.

Six young adults in the woods run afoul of a berserker, a viking warrior who dons the fur and snout of a bear, and are slain in turn by him.According to an old Nordic legend, a Berserker was a bloodthirsty warrior who ate human flesh, forbidden a restful death and fated to be reincarnated in their blood kin. A summer camp accidentally stumbles across the Berserker legend when it arises in Rainbow Valley, an area settled by Norwegian immigrants. The camp is abuzz with rumours of a wild bear killing people in the area, including speculation about an old couple who get lost. But is it really a bear?

80 minutes and a memorable scene featuring the spectacular Beth Toussaint  away, I don’t feel let down since I knew what to expext, still I wonder what a less heavy-handed director like Joseph Zito could have done with that storyline.

Anyways, take it as it is…

Νορδική σλασερ διεκπεραίωση που καταγράφεται στο συλλογικό συνειδητό σαν μια ακόμα μονογραφή στα κουτάκια με τις ταινίες του είδους που πρέπει ο φαν του ιδιώματος λόγω ψυχαναγκασμού και μόνο, να παρακολουθήσει…

Χωρίς να είναι τεκές τύπου Freeway maniac δεν διαθέτει παρ’όλα αυτά την ανάλογη πυγμή ώστε να καθηλώσει…