Hired Gun(1975)

Hired Gun (1975) aka “Go Gorilla go”, “Vai Gorilla”

directed by:Tonino Valerii

cast:Fabio Testi, Renzo Palmer, Claudia Marsani ,Antonio Marsina

High octane but sadly obscure Italo crime action with operatic/over the top violence and an adequate lead by the ever reliable Fabio Testi.

Young Marco Sartori(Testi) is hired as a bodyguard of the obnoxious manufacturer Gaetano Sampioni who is blackmailed by a racket of omnipresent yet mysterious criminals led by the ruthless Berdo (Marsina). Sartori along with his shady brother Piero and another Gorilla name Siro will fight the bad guys and will lead them to their downfall.

As already stated this one is one of the better second tier poliziotteschi . Interestingly enough The censorship commission banned the film to people under 18 years old and Valerii refused the cuts requested by the production to lower the ban; the film eventually had a significant commercial success, grossing over 1 billion and 800 million lire. The film re-launched Fabio Testi‘s career as one of Italy’s most popular action film actors and gave Marsina a second chance at acting.

Valerii’s direction is assured and competent and the performances by the actors follow the standards set for the genre. Which means that we are not to see any sort of character depth, but as far as political incorrectness is concerned , there is aplenty. This is a fast moving piece that remains interesting throughout its entire duration and will satisfy the fans of this idiosyncratic film genre.

I cannot really comprehend why so few people talk about this film. Rest assured this is quality stuff. Recommended.

Τα καλά της βιντεοκασέτας και των επαφών με το δίκτυο των συλλεκτών παγκοσμίως μου εξασφάλισαν μια κόπια αυτού του italo crime δυναμίτη, με το Φάμπιο Τέστι σε ρόλο “γορίλλα” για λογαριασμό μεγαλοεργολάβου με καβούρια στις τσέπες  που απειλείται από σπείρα εκβιαστών και με μια κόρη μπουκιά και συχώριο που φυσικά πέφτει ξερή με το Φάμπιο.

Οπερατική βία χαρακτηριστική των ταινιών αυτών, Σέβεντις μουτσούνες “καθαρμάτων” και ένας Τέστι σε μεγάλα κέφια ,κάνουν το παρόν απαραίτητο απόκτημα για κάθε πιστό οπαδό των Ιταλικών ταινιών δράσης.

Προτείνεται ανεπιφύλακτα .

 

The Lion’s Share(1985)

The Lion’s Share(1985)

directed by:Norman Cohen

cast:Tullio Moneta, Venantino Venantini, Jacques Loots

Solid late crime entry set in Sun city, South Africa with likeable performances by Monetta & Venantini, nice locales but somehow poor pacing and badly staged fight scenes.

Suspended from the police force, Marc Borelli (Monetta)travels to South-Africa to find out the truth about his fathers death. It seems that his father,once a casino owner was set-up and framed for a murder he didn’t commit and then commited suicide. Borelli will fight tooth and nail against the Sun City mob, local corrupt officials and his very own demons.

This is an interesting curio funded by Italian/German/South-African producers and distributed worldwide by Atlas films, “Lion’s Share” remained inexplicably obscure and is one of the most rarely seen Euro crime entries. Despite having no official dvd release to date, it was released  in Greece by two different companies on mighty VHS.

There is nothing spectacular to behold here, but Euro crime and Tulio Monetta fans should give it a try anyway…

80ιζ crime πολυεθνική παραδοξότητα, χρηματοδοτημένη από Γερμανούς,Ιταλούς και Νοτιοαφρικανούς παραγωγούς και τοποθετημένη στη Νότιο Αφρική πριν την κατάρευση του Απαρτχαιντ.

Επαναπατρισμένος γόνος τοπικού παράγοντα της μαφίας αναζητά στο παρακμιακό Σαν Σιτυ της Νότιας Αφρικής το χαμένο μίτο του παρελθόντος του , μοιραία θα συγκρουστεί με τον τοπικό υπόκοσμο και θα έρθει αντιμέτωπος με δαίμονες που τον στοιχειώνουν από την παιδική του ηλικία.

Δηλωτικό της χαοτικής κατάστασης που επικρατούσε στο χώρο της οικιακής διασκέδασης στην Ελλάδα είναι οτι το παρόν, καθ’όλα πανάγνωστο , εγχείρημα εκδόθηκε στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας από δύο (2!!!) διαφορετικούς βιντεοδιανομείς.

Στα καθ’ύλην τεχνικά, “η μερίδα του λέοντος” είναι μια συμπαθητική υποσημείωση του είδους που περνά και δεν ακουμπά, αλλά που δεν προσβάλλει και κανέναν. Οι οπαδοί ας το δουν εάν το βρουν…

 

 

Goodbye & Amen(1978)

Goodbye & Amen (1978)

directed by:Damiano Damiani

cast:Claudia Cardinale, Tony Musante,John Steiner John Forsythe

Cool Seventies lush looking spy/hostage thriller the old school way by the great Damiano Damiani who is mostly remembered for an almost  perfect,very personal and gritty style of story unwinding, political commentary and impeccable direction in his excellent crime/thrillers.

As John Dhannay, a CIA agent stationed in Rome, plans the overthrow of an African government, he discovers one of his men has been in contact with agents from the other side. Before he can confront the traitor, the man seemingly goes crazy, sniping several people before taking an adulterous couple hostage in a hotel room.

Goodbye & Amen unveils its virtues in a clever way and throws some curveballs throughout its duration, these twists revitalize the somehow mechanical , but very well conceived and executed unmistakeably Seventies screenplay. You know the deal… shady dealings, double crossing ,a tragic twist of fate and a great climax. Damiano also had the luck of having the magnificent Luigi Kuveiller as director of photography , as well as casting the right people for the job as all the lead actors deliver solid performances.

Nothing to lose with this one. It is somehow dated and not very realistic but it is well-crafted and deserves a viewing or more.

Συνωμοσίες μεταξύ αδίστακτων και δολοπλόκων Αμερικανών διπλωματών στη Ρώμη σκαρώνει ο Νταμιάνο Νταμιάνι σε ένα συμπαθητικό φιλμ, το οποίο χωρίς να τετραγωνίζει τον κύκλο διαθέτει το καστ,τις ερμηνείες, εξαιρετικό σενάριο,αξιοπρεπή ρυθμό,γκρουβάτο σαουντρακ από τους Γκουίντο και Μαουρίτσιο Ντε Άντζελις και μια υπέροχη τόσο Σέβεντις κινηματογράφιση από τον Λουίζι Κουβάιλερ, στοιχεία που αρκούν όχι για μία καλή ταινία , αλλά τουλάχιστον για δύο…

Άριστος τεχνίτης ο Νταμιάνι ,ο γράφων αγαπά σχεδόν το σύνολο του έργου του. Τούτο αυτό το θρίλερ ομηρείας, χωρίς να είναι υποδειγματικό, είναι τόσο καλοφτιαγμένο που δε γίνεται να του προσάψει κανείς κάτι αρνητικό…

Ωραίος σινεμάς…

Quella carogna dell’ispettore Sterling (1968)

Frame Up (1968)

directed by: Emilio Miraglia (as Hal Brady)

cast:Henry Silva, Beba Loncar, Keenan Wynn

Interesting noir/proto-crime/polizzi flick by the great Emilio Miraglia (The night Evelyn came out of the grave). This little film has enough thrills to satisfy the devoted Italo-genre cinema fan and the effective presence of the ever reliable Henry Silva.

Henry Silva is a police inspector. A gang of robbers killed his son and he is accused of having killed a police informer and is kicked out of the Department. He will have to do all by himself to discover the truth.

Pretty similar to another Silva/Miraglia collaboration, the Assassination, that is, Frame Up offers nice cinematography, a bunch of euroregulars like Luciano Rossi, Beba Loncar and Pier-Paolo Capponi and a convincing noir atmosphere but cannot be described as anything more than a solid entry in the Italian Noir catalogue. The mechanical, labyrinthine, at times, plot follows the well-known and at that point already patented norms of the European Noir cinema, but Silva manages to steal the show and to elevate the film a couple notches above average.

Silva would go on to have a much celebrated career in Italian ,among others,  genre cinema,a thing that he really deserved.

Frame-Up is a nice flick from that early period of Eurocult cinema,quite rare too as it seems. So if you track a copy, do not hesitate to add it in your collection.

La Legge dei Gangsters (1969)

Gangster’s Law (1969)

directed by:Siro Marcellini

Cast: Klaus Kinski, Maurice Poli, Franco Citti

The more Kinski we are exposed to (pun NOT intended) the better and this Italian proto crime/mafia flick is a decent, dare I say underrated entry into the spaghetti sub-machine gun wielding & balaclava sporting favorite film sub genre, even if it feels ,perhaps too much, like a Fernando DiLeo film minus the great editing.

Kinski plays Regnier a Mafia boss, caught in a web of intrigue, deceit, and blood oaths. Regnier sends his gang to rob a bank and after the fact he tries to rip-off his henchmen and to flee with all the dough.Enmeshed in the bloody plot convolutions are Maurice Poll, Suzy Andersen,Nello Pazzafini and Max Delys, whom we get to know better during extended flashbacks . Regnier executes the gang members one by one in a cruel manner and enjoys relative immunity from arrest until making that One False Step.

The premise is definitely not an original one and the editing leaves a lot to be desired, but Kinski rocks hard, especially during the second half of the film and I have yet to find a more solid and dynamic Maurice Poli performance. It seems like this great character actor was always underused. The giant of a man Nello Pazzafini is always a treat to watch too.

What’s more here. Of course Eurobabes and there are quite a few of them. There is also a cool psychedelic nightclub scene and a decent opening and ending sequences that set the tone and close the film on a high note.

All in all, a worthy addition to someone’s Italocrime collection, even if this one remains inexplicably elusive.

Ιταλική crime βιντεοκασσετάρα από βιντεο Αλσεν (και τα μυαλά στα κάγκελα) έχει το σημερινό μενού.Πιάστε μια μπουκάλα J & B , βάλτε πάγο , φορέστε τα καλά σας και ας αρχίσει η προβολή.

Ο Ρενιέ (Κίνσκι) ηγείται σπείρας και στήνει μεγάλο κόλπο. Αξιώνει από τη συμμορία του το 50% των κλοπιμαίων αλλά ο προιστάμενος της εκτελεστικής του επιτροπής απαξιώνει την πρόταση του αφεντικού . Ο Κίνσκι φαινομενικά υποχωρεί και η ληστεία λαμβάνει χώρα με έναν εκ των ληστών να τραυματίζεται την ώρα του καθήκοντος. Αλλά ο Κίνσκι τέτοιος που είναι , προδίδει τους υπόλοιπους και την “κάνει” με όλο το ποσό. Στη συνέχεια ο Ρενιέ (ο τρελός Κλαους) εκτελεί τελετουργικά σχεδόν άπαντες χωρίς κανένα δισταγμό και οδηγούμεθα στο αιματοβαμμένο φινάλε σε φουλ καταθλιπτική Γενοβέζικη παραλία.

Ο στρατηγός Κίνσκι, του οποίου οι συμμετοχές σε ταινίες κατά τις δεκαετίες 60′ και 70′ είναι αδύνατον να χαρτογραφηθούν, κεντάει κάνοντας κυριολεκτικά τα απολύτως απαραίτητα και ανεβάζει αισθητά την ταινία ένα-δύο σκαλάκια παραπάνω.

Φυσικά η pan & scan κόπια της Αλσεν δεν αντέχει σε κριτική , αλλά ενω το φιλμ είναι όμορφα φωτογραφισμένο, μου φαίνεται πως αδικείται από το πολύ άτσαλο μοντάζ. Στα λοιπά το φιλμ είναι λίγο ανώτερο από το μέσο όρο του είδους χωρίς να προσεγγίζει επίπεδα μεγαλείου Ντι Λεο.

Παρ’όλα αυτά οι φανς θα χαρούν και με το παραπάνω να το προσθέσουν στη συλλογή τους.

 

High Crime (1973)

High Crime (1973) aka “La Polizia incrimine la legge assolve” “The Marseilles Connection”

directed by: Enzo G. Castellari

cast:Franco Nero, James Whitmore, Delia Boccardo, Stefania Girolami

There are always these movies that propel a certain cinematic style/sub-genre , become blueprints of it and get copied at Nauseam. High crime is one of those films . It may be not the best entry of poliziottesco film ever, but it is a quintessential piece of film making which also displayed a tour de-force of cinematic craftmanship courtesy of Enzo G.Castellari for the first time. However as not everything in life consists of peaches and cream , Castellari was accused of promoting populist , right-wing ideas  and a simplistic j’accuse against the corruption of the state in the tumultuous Seventies era Italy.

A Lebanese drug dealer arrives in Genoa and Vice-Commissioner Belli (Nero) soon tracks him down. After a long car chase, Belli manages to arrest him. However, when the prisoner is being taken to the police station, the police car is bombed before it reaches its target. The Lebanese and four policemen die in the hit, but Belli survives. Belli then goes to Cafiero (Rey), an old-fashioned gangster who claims to have transformed into a peaceful gardener, to question about the bombing and it turns out that there is a new player in town. Cafiero decides to take care of the new gang before the police get to them. His task turns out to be more difficult when his trusted man, Rico (Daniel Martín), turns out to be a mole working for the unknown new gangsters.

Belli’s boss, Commissioner Aldo Scavino (Whitmore), has put together a dossier on the city’s mafia connections, but thinks that there is not enough hard evidence to take down all the gangsters from top to down. After several discussions with Belli, he finally agrees to take the dossier to the district attorney. However, he is murdered and the dossier is stolen. Belli now takes over Scavino’s seat as the Commissioner and eventually finds the murderer. The murderer names Umberto Griva (Duilio Del Prete) as his boss, as Belli expected. When Griva’s brother Franco (Silvano Tranquilli) is found murdered, it seems that someone with even higher political connections is trying to take over the city’s drug trafficking.

Castellari was ahead of the general game as a director and was one of the first directors to employ and patent cinematic techniques that became blueprints of action cinema. Formulaic storyline aside,the treatment was based around the murder of Luigi Calabresi that shocked and appalled the Italian public, Castellari was also incredibly lucky to cast a certain Franco Nero  for the commissario Belli lead part., as Nero is simply firing in all cylinders here and his dynamic, oftentimes ,over-the-top portrayal of a hard-as-nails , incorruptible commissario , became a synonym of the “commissioner” part in those Italian films. Hell…Maurizio Merli even built a carreer out of the Nero blueprint.

Justifiably and deservedly, this flick was a huge hit in its time of release , kicked the floodgates of Eurocrime and has become a cult classic eversince.

Πεμπτουσιακό δείγμα ιταλικού σινεμά δράσης , το High crime δεν κομίζει “εγκεφαλικό” και ιδιαίτερα πολυδιάστατο σενάριο , με δυνατότητες πολλαπλής ανάγνωσης, αλλά αποτελεί φιλμικό “κέντημα” που ποντάρει στο θυμικό και στο συναίσθημα και σοκάρει με τη δυναμική του κινηματογράφηση και τη νευρώδη στα όρια της υστερίας  , ερμηνεία του Φράνκο Νέρο, η οποία έκτοτε έγινε αντικείμενο αντιγραφής από άπειρους Eurocrime αστέρες.

ο χαλκέντερος επιθεωρητής Μπέλλι έχει γίνει σκιά του δικτύου διακίνησης ναρκωτικών , το οποίο έχει απλώσει τα πλοκάμια του από τη Γένοβα ως τη Μασσαλία. Οι μαφιόζοι είναι όμως πάντα ένα βήμα μπροστά από την αστυνομία. Ο Μπέλλι πιέζει τον προιστάμενο του να αξιοποιήσει τα στοιχεία που έχουν από κοινού συγκεντρώσει.Πλην  ο προιστάμενος , γενικός επιθεωρητής Σκαβίνο , δολοφονείται έξω από την έδρα του εισαγγελέα. Ο Μπέλλι συνειδητοποιεί πως το κύκλωμα διευθύνεται από άτομα υπεράνω υποψίας με διασυνδέσεις που ξεπερνάνε κατά πολύ τον ίδιον και αντιλαμβάνεται πως έχει πάρει έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Γεγονός το οποίο θα έχει επιπτώσεις στην οικογένειά του και στον ίδιον.

Το παρόν τεμάχιο ήταν η πρώτη ταινία του παραδοσιακού Ιταλικού αστυνομικού σινεμά δράσης της δεκαετίας του 70′, που ο γράφων είδε ποτέ και ήταν απόλυτα λογικό έκτοτε να πέσει με τα μούτρα στη δουλειά, αναζητώντας οποιαδήποτε παρόμοια ταινία είχε ποτέ γυριστεί.

Πέρα από το γεγονός πως το παρόν είναι αριστουργηματικά καλοκουρδισμένο σινεμά δράσης και αγνοώντας την αφελή ,σχεδόν λαικίστικη προσήλωση της πλειονότητας των Ιταλών κινηματογραφιστών σε ένα στείρο “κατηγορώ” ενάντια στη διαφθορά του δικαστικού συστήματος και εν γένει του κρατικού μηχανισμού, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε αφενός την τεχνική μαεστρία του Καστελλάρι, που στήνει μια ταινία υπόδειγμα στο είδος της και αφετέρου την επιρροή του στο Ιταλικό σινεμά είδους. Χωρίς αυτήν την ταινία δεν θα υπήρχαν οι αντίστοιχες ταινίες των Στέλβιο Μάσσι, Ουμπέρτο Λένζι, Μάριο Καιάνο κλπ.

Το Ιταλικό σινεμά δράσης χρωστάει πάρα πολλά στον Ένζο Καστελλάρι και δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τη συμβολή του σπουδαίου αυτού σκηνοθέτη. Οι οπαδοί του Ευρωπαικού καλτ κινηματογράφου επιβάλλεται να έχουν το παρόν στη συλλογή τους.

Silent Action (1975)

Silent Action (1975) aka La polizia accusa: il Servizio Segreto uccide

directed by:Sergio Martino

cast:Luc Merenda, Mel Ferrer, Delia Boccardo, Tomas Millian

Sergio Martino goes political/crime thriller here, a terrain which he also explored with “suspected death of a minor” but despite a pretty eye-opening in its stark realism opening sequence and a very well-done nihilistic finale, his film is unfortunately an anaemic attempt to pose criticism on the corruption of the Italian state. The labyrinthine plot and the pre-occupation with the procedural side of things don’t help either.

Starting the investigation of a murder mystery, a police man is to investigate dangerously top politicians and military. A chain of suicides takes its toll among the current and past leaders of Italy in a particularly difficult season for the Italian Democracy.The film’s plot alludes to the Golpe Borghese, a failed Italian 1970 coup d’état.

It’s no secret that I love the stylish cinema of Sergio Martino. His gialli were on par with the ones of the  masters of the genre and his polizi films were also mostly solid entries. He also did some great post-apocalypse films (hands of steel, 2019:after the fall of Rome) and his body of work is one of the most consistent ones in the history of the Italian genre cinema.

To say that “Silent action” is not solid or qualitative would be unfair. The problem is that as a movie this seems like a missed opportunity of sorts. Its subject matter could work as a documentation of some very dark times for Italy and if the execution was more charged in a Damiano Damiani way, we would enjoy a far more complete offering.

What we now have is a solid crime/thriller with solid performances by Eurocult stalwarts like Luc Merends,Mel Ferrer and Tomas Millian that  will appeal to the Eurocult fans and Italo crime enthusiasts but will leave the rest rather disinterested.

Personally I enjoyed some stylish and dynamic moments of it but but had to constantly remind to myself that this is a Sergio Martino film that I really wanted to watch in order to endure some of the weaker parts.

“Ένας ταγματάρχης του στρατού σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.Ένας συνταγματάρχης “αυτοκτονεί”. Ένας στρατηγός βρίσκεται κομματιασμένος στις γραμμές του τρένου.Κάποιος σκηνοθετεί τις αυτοκτονίες αφού κανένα θύμα δεν έχει προφανή λόγο να αυτοκτονήσει. Η αστυνομία ασχολείται εκτεταμένα με την υπόθεση μετά από τη δολοφονία ενός καθηγητή ο οποίος είχε στην κατοχή του μαγνητοταινίες που έριχναν φως στη συνωμοσία. Ο επιθεωρητής Σόλμι βρίσκεται μπροστά σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από οτι είχε φανταστεί. Μήπως η μυστικές υπηρεσίες τελικά σκοτώνουν?

Πολιτικό αστυνομικό θρίλερ του Σέρτζιο Μαρτίνο , ο οποίος προσπαθεί να παίξει μπάλα εδώ περισσότερο στο γήπεδο του Έλιο Πέτρι παρά να κάνει ένα τυπικά ωμό και υπερβίαιο crime film σαν αυτά με το Μαουρίτσιο Μέρλι, το αν τα καταφέρνει το αφήνω στην κρίση σας.

Ενδεικτικά η έναρξη και το φινάλε της ταινίας είναι αμφότερα εκρηκτικά ,τυπικά της σκηνοθετικής μαεστρίας του Μαρτίνο, το υπόλοιπο φιλμ είναι μεν άρτια δομημένο πλην εστιάζει υπερβολικά στο “γραφειοκρατικό” κομμάτι της πλοκής και υστερεί σε ένταση.

Σκηνοθέτες σαν το Νταμιάνο Νταμιάνι έκαναν ταινίες σε αυτό το στυλ με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από οτι  εδώ ο Σέρτζιο Μαρτίνο, παρ’όλα αυτά η ταινία είναι καλοφτιαγμένη και θα ικανοποιήσει τους οπαδούς του είδους.

The Godfather’s Friend

The Godfather’s Friend(1972)

directed by:Frank Agrama

cast:Richard Harrison, Erika Blanc, Krista Nell

Vietnam vet with a degree in poison gas application lives a secluded life in Turkey but he leaves in an urgent manner everytime he receives a telegram from abroad . Richard is a hit man and “friends” with the Godfather. Richard is also after the goons who killed his parents many years ago.When an old love comes knocking at Richard’s door the order will be disturbed and Richard’s life will turn to a living nightmare.

Standard fare Italian/Turkish Mafiasploitation with a few merits in the form of its rather illustrious cast and picturesque turkish locations,Agrama’s (Dawn of the Mummy)movie does little to impress and adds even less to the golden annals of the crime/mafia flicks that stemmed from Italy during that particular period.

The Godfather’s Friend  lacks grit but is packed with nudity ,mafiosi shenanigans and features a rather disinterested Richard Harrison,However the presence of Eurobabes extraordinaire Erika Blanc and Krista Nell and the cool twist ending make this one a rather passable affair,at least for Farouk Agrama’s standards.

Fans of 70ies crime action and genre completists will probably have some mild fan…

Ρίτσαρντ Χάρισον και Έρικα Μπλανκ προσφέρουν στο λαό κανα-δύο καρτποσταλικές σκηνές στα τουρκικά παράλια αλλά κατά τα άλλα τούτο εδώ το crime actioner Ιταλοτουρκικής παραγωγής και σκηνοθεσίας Φρανκ Αγκράμα κινείται στον αυτόματο πιλότο και δεν προσθέτει σε καμία περίπτωση νέες σελίδες στο χρυσό βιβλίο του Eurocrime.Φέσι ανεπανάληπτο σαν τα αχαρακτήριστα turco-crime των   Yilmaz Atadeniz, Giulio Giuseppe Negri δεν είναι σε καμία περίπτωση,αλλά δεν είναι και κανένας crime κολοσσός που να σε καθηλώνει.

Άν θέλετε καμιά ρετρό Σεβεντίλα για να περάσετε νωχελικά τη βραδιά σας πάντως,τούτο εδώ την κάνει τη δουλειά. Μην περιμένετε πάντως να μετατρέψει το κάθισμά σας σε “ηλεκτρική καρέκλα”.