La Legge dei Gangsters (1969)

Gangster’s Law (1969)

directed by:Siro Marcellini

Cast: Klaus Kinski, Maurice Poli, Franco Citti

The more Kinski we are exposed to (pun NOT intended) the better and this Italian proto crime/mafia flick is a decent, dare I say underrated entry into the spaghetti sub-machine gun wielding & balaclava sporting favorite film sub genre, even if it feels ,perhaps too much, like a Fernando DiLeo film minus the great editing.

Kinski plays Regnier a Mafia boss, caught in a web of intrigue, deceit, and blood oaths. Regnier sends his gang to rob a bank and after the fact he tries to rip-off his henchmen and to flee with all the dough.Enmeshed in the bloody plot convolutions are Maurice Poll, Suzy Andersen,Nello Pazzafini and Max Delys, whom we get to know better during extended flashbacks . Regnier executes the gang members one by one in a cruel manner and enjoys relative immunity from arrest until making that One False Step.

The premise is definitely not an original one and the editing leaves a lot to be desired, but Kinski rocks hard, especially during the second half of the film and I have yet to find a more solid and dynamic Maurice Poli performance. It seems like this great character actor was always underused. The giant of a man Nello Pazzafini is always a treat to watch too.

What’s more here. Of course Eurobabes and there are quite a few of them. There is also a cool psychedelic nightclub scene and a decent opening and ending sequences that set the tone and close the film on a high note.

All in all, a worthy addition to someone’s Italocrime collection, even if this one remains inexplicably elusive.

Ιταλική crime βιντεοκασσετάρα από βιντεο Αλσεν (και τα μυαλά στα κάγκελα) έχει το σημερινό μενού.Πιάστε μια μπουκάλα J & B , βάλτε πάγο , φορέστε τα καλά σας και ας αρχίσει η προβολή.

Ο Ρενιέ (Κίνσκι) ηγείται σπείρας και στήνει μεγάλο κόλπο. Αξιώνει από τη συμμορία του το 50% των κλοπιμαίων αλλά ο προιστάμενος της εκτελεστικής του επιτροπής απαξιώνει την πρόταση του αφεντικού . Ο Κίνσκι φαινομενικά υποχωρεί και η ληστεία λαμβάνει χώρα με έναν εκ των ληστών να τραυματίζεται την ώρα του καθήκοντος. Αλλά ο Κίνσκι τέτοιος που είναι , προδίδει τους υπόλοιπους και την “κάνει” με όλο το ποσό. Στη συνέχεια ο Ρενιέ (ο τρελός Κλαους) εκτελεί τελετουργικά σχεδόν άπαντες χωρίς κανένα δισταγμό και οδηγούμεθα στο αιματοβαμμένο φινάλε σε φουλ καταθλιπτική Γενοβέζικη παραλία.

Ο στρατηγός Κίνσκι, του οποίου οι συμμετοχές σε ταινίες κατά τις δεκαετίες 60′ και 70′ είναι αδύνατον να χαρτογραφηθούν, κεντάει κάνοντας κυριολεκτικά τα απολύτως απαραίτητα και ανεβάζει αισθητά την ταινία ένα-δύο σκαλάκια παραπάνω.

Φυσικά η pan & scan κόπια της Αλσεν δεν αντέχει σε κριτική , αλλά ενω το φιλμ είναι όμορφα φωτογραφισμένο, μου φαίνεται πως αδικείται από το πολύ άτσαλο μοντάζ. Στα λοιπά το φιλμ είναι λίγο ανώτερο από το μέσο όρο του είδους χωρίς να προσεγγίζει επίπεδα μεγαλείου Ντι Λεο.

Παρ’όλα αυτά οι φανς θα χαρούν και με το παραπάνω να το προσθέσουν στη συλλογή τους.

 

Massacre Mafia Style (1974)

Massacre Mafia Style (1974) aka “The Executioner”, “like Father,like Son”

Directed by:Duke Mitchell

Cast: Duke Mitchell, Vic Caesar

Get ready for one of the most over the top grindhouse flicks of all time, Duke Mitchell’s godly “The Executioner”, a movie that plays in a similar, but way more exploitative and yeah trashier  to the Godfather series ,filming narrative. Get ready to witness the rise to glory and then the inevitable fall of the mighty Mimi Michelli, whose antics and exploits (pun intended) leave dozens of dead bodies behind them.

Mimi Miceli, the son of a high-powered mafia don Mimi, a first generation Italian-American  has been exiled back to Sicily for his crimes in America. The don’s son Mimi Jr. wants to get back into the family business and transplant it from New York to the streets of Hollywood, the place of his childhood dreams. Mimi heads to Hollywood where he looks up his old Mafioso buddy, Jolly (Vic Caesar) who he finds tending bar. Jolly doesn’t need much convincing to join Mimi back in a life of crime. Mimi tells Jolly his plan to kidnap one of the West Coast Mafia bosses, Chucky Tripoli (Louis Zito) and hold him for ransom, much-needed cash flow to start Mimi’s takeover. Tripoli is kidnapped and Mimi sends proof (Tripoli’s finger in a jewelry box) to Tripoli’s son and wife (played by Duke Mitchell’s real-life wife, Jo Mitchell). Mimi is back in the life and makes a visit to Tripoli’s daughter’s wedding, giving a toast in the name of Sicily and on behalf of his mafia family. It seems that Mimi’s plan is working as he is tolerated within the West Coast clan, even when he hits on their dates. Mimi goes home with one of the women at the wedding (Cara Salerno) who goes along for the ride. With the blessing of the clan, Mimi attempts to takedown a big time West Coast pimp by the name of Superspook (Jimmy Williams) who runs a hustle with “40 women” in the prime real estate between Hollywood and Beverly Hills. Superspook turns out to not be so easy to take down, as the old ways of Mimi don’t have the same effect on the new hippie generation.

Inspired by the supposedly profound impact that the original Godfather film had on the director/lead of this film, Mitchell even nods to the Godfather film in one of his introspective monologues, and by Mitchell’s experiences with the mob while he was running a successful career as a nightclub crooner, ”Massacre Mafia style” needs to be seen to be believed…

This Italian/American Mafia saga packs an impressive bodycount and more memorable scenes in a solid 80 minute runtime than I care to remember.

For Mitchell this one was obviously a labor of love, as it should have felt very personal to him. His deliverance as Mimi Michelli is really eclectic and dare I say unforgettable, as he goes from throwing Henry Silva-esque tantrums to having peaceful moments of reflection and introspection. This of course along with the overall hyperviolent and anarchic film narrative creates a feeling of tension, with the viewer trying, in vain, to guess what will happen next.His filming style is also something to write home about, especially in favor of his more experimental Jodorowsky-esque moments (check Superspook’s crucifixion)

All in all ,Massacre Mafia Style definitely ticks all the boxes when it comes to high octane grindhouse exploitation cinema and it is (drumroll) one of the finest American entries in the crime/action genre.

Mitchell’s film got a Greek VHS release in the 80ies by Diamond Video which I already own, but I urge you to buy the blu-ray version by none other than Grindhouse releasing (R.I.P Sage Stallone) which is hands down the ultimate version of the movie, plus it features a gazillion of extras.

I feel like a kid in the candystore right now… dear friends watch this at all costs.

Υπερβατική exploitation σάγκα ,πόνημα ενός τραγουδιστή/σκηνοθέτη/ηθοποιού που μεσουράνησε στα Καλιφορνέζικα ναητ κλαμπς,του Ντιουκ Μίτσελλ.Ο εκλεκτός αυτός κύριος μπορεί να μη γεύτηκε την επιτυχία του Φρανκ Σινάτρα αλλά μας ευλόγησε με αυτό το grindhouse αριστούργημα,το οποίο αφήνει πίσω του εκατόμβη πτωμάτων, μακιαβελικές κινήσεις επι χάρτου από το μαφιόζο αντιήρωα του Μιτσελλ και σκηνές ανθολογίας όπως ολόκληρη η εναρκτήρια σεκανς, μια ιδιότυπη σταύρωση, ένα ιδιότυπο σφαχτό κρεμασμένο από τσιγκέλι και μια κηδεία που μένει αξέχαστη σε όλους τους τεθλιμμένους συγγενείς.

Το massacre mafia style είναι εξωφρενικό,απόλυτα μηδενιστικό σε σημεία, παντελώς απρόβλεπτο και φυσικά έργο ζωής για το Μίτσελλ,ο οποίος παραδίδει μια ερμηνεία ράπισμα, γεμάτη από ξεσπάσματα κακίας αλλά και στιγμές απολογισμού-αυτοκριτικής.

Το massacre mafia style είναι από τα καλύτερα grindhouse flicks που τούτα  δω τα μάτια έχουν αντικρίσει .Αναζητήστε το και δειτε το με κάθε κόστος.

The Godfather’s Friend

The Godfather’s Friend(1972)

directed by:Frank Agrama

cast:Richard Harrison, Erika Blanc, Krista Nell

Vietnam vet with a degree in poison gas application lives a secluded life in Turkey but he leaves in an urgent manner everytime he receives a telegram from abroad . Richard is a hit man and “friends” with the Godfather. Richard is also after the goons who killed his parents many years ago.When an old love comes knocking at Richard’s door the order will be disturbed and Richard’s life will turn to a living nightmare.

Standard fare Italian/Turkish Mafiasploitation with a few merits in the form of its rather illustrious cast and picturesque turkish locations,Agrama’s (Dawn of the Mummy)movie does little to impress and adds even less to the golden annals of the crime/mafia flicks that stemmed from Italy during that particular period.

The Godfather’s Friend  lacks grit but is packed with nudity ,mafiosi shenanigans and features a rather disinterested Richard Harrison,However the presence of Eurobabes extraordinaire Erika Blanc and Krista Nell and the cool twist ending make this one a rather passable affair,at least for Farouk Agrama’s standards.

Fans of 70ies crime action and genre completists will probably have some mild fan…

Ρίτσαρντ Χάρισον και Έρικα Μπλανκ προσφέρουν στο λαό κανα-δύο καρτποσταλικές σκηνές στα τουρκικά παράλια αλλά κατά τα άλλα τούτο εδώ το crime actioner Ιταλοτουρκικής παραγωγής και σκηνοθεσίας Φρανκ Αγκράμα κινείται στον αυτόματο πιλότο και δεν προσθέτει σε καμία περίπτωση νέες σελίδες στο χρυσό βιβλίο του Eurocrime.Φέσι ανεπανάληπτο σαν τα αχαρακτήριστα turco-crime των   Yilmaz Atadeniz, Giulio Giuseppe Negri δεν είναι σε καμία περίπτωση,αλλά δεν είναι και κανένας crime κολοσσός που να σε καθηλώνει.

Άν θέλετε καμιά ρετρό Σεβεντίλα για να περάσετε νωχελικά τη βραδιά σας πάντως,τούτο εδώ την κάνει τη δουλειά. Μην περιμένετε πάντως να μετατρέψει το κάθισμά σας σε “ηλεκτρική καρέκλα”.

Courier of Death (1984)

directed by:Tom Shaw

cast:Joey Johnson, Barbara Garrison, Mel Fletcher 

Τι κυκλοφόρησαν οι φωστήρες της Videosonic…πολύ μπροστά!

Ταινία ορόσημο για το συμπαθή κλάδο των ταχυμεταφορέων,των οποίων ο εκπρόσωπος στο παρόν είχε κολλήσει ένσημα στο Βιετνάμ,το παρόν είναι για κλωτσιές γυριστές.Αφαιρετικό,αφού μεταξύ άλλων,στην ταινία τα όπλα δεν πυροβολούν παρά μόνο παράγουν κρότο .Υπερβίαιο,αλλά τόσο κακοφτιαγμένο που ξεπερνάει τα όρια της άρπα-κόλλας.Σκηνοθετημένο μόνο στα “χαρτιά”(στα opening credits)και ερμηνευμένο με τρόπο που με κάνει να ξύνω το κεφάλι μου με απορία,το “Courier of Death” κερδίζει σε καλτιά λόγω τίτλου,αλλά τεμαχίζει σάρκες με ορμή θεριζοαλωνιστικής μηχανής σε Ουκρανικό σιτοβολώνα και καίει μυαλά αβέρτα…

Θυσία στο Μολώχ της έβδομης (της ποιάς?) τέχνης για άλλη μια νύχτα.Με βρήκε μπόσικο,το παραδέχομαι,αλλά δεν το μετανιώνω…

Φέσι πλουμιστό…δίνει μια νέα διάσταση στις ταινίες εκδίκησης.

Joey Johnson is a Vietnam veteran who now works for a very important courier service that delivers very important things on behalf of very important people. After he and his partner are robbed of $77,000,000 dollars worth of bonds and his wife is kidnapped and killed, he decides to get out of the business–but an old Army buddy convinces him that the money was stolen by a group of fascists conspiring to take over the government. It’s up to our hero to infiltrate the plot and save the nation.

Holy mother of video absurdities!This one is so bad that has to be seen(the irony).This mutation of IFD Films cinematic atrocities and AIP films bad action extravaganza manages to top the creations of both semi-legendary studios in terms of unbearably bad movie making.To make a long story short,this film reeks of non-acting,budget restrictions,badly staged action scenes,over-the-top,but simultaneously unconvincing, violence,continuity errors.It’s a bloody mess & a bloody riot at the same time

I am perplexed and here comes the dilemma:Either dumping the cheap Vhs I scored or building a shrine and worshiping the immortal hilarious stupidity of the “Courier of Death”.