Murder Obsession(1981)

Murder Obsession (1981) aka”Satan’s Altar” , “Follia Omicida

directed by : Riccardo Freda,

Cast: Stefano Patrizi,  Laura Gemser , Anita Strindberg,Silvia Dionisio

Rather poor blend of Giallo mystery trappings with satanic/occult horror that works mostly as a perversely charming hodgepodge of genre cinema clichees but retains some merit due to some wonderfully crafted disturbing scenes of lucid demonic psychedelia.

Michael is a successful actor, but he has a scandal in his past: at a tender age he knifed his father to death. He and his girlfriend Deborah go to his mother’s for the weekend, and are joined by the director and others from a recent film project. But they are given a rather cool reception by the superstitious housekeeper Oliver. Soon rude things begin happening to some of the guests, and Michael fears a repeat of his nightmare past is in progress.

Ricardo Fredda’s Gialli tend to lean towards the trashier end of the genre canon , see “Iguana with the tongue of fire” for reference. This one is along the same lines, as the pace is quite problematic to put it nicely and the storyline doesn’t make a whole lot of sense. Luckily the end is quite strong if downbeat and manages to tie the fragmented narrative together. As per usual in Gialli , there is not much care for character development . Performances by genre regulars are mostly unspectacular. However this will probably appeals to fans of trashier Gialli like: Strip nude for your killer , Paris Sex Murders and the aforementionen Iguana with the Tongue of fire.

Borderline fodder yet with rewarding moments. I’d like to watch the bluray though as my vhs copy is a bloody mess.

The Iguana with the tongue of Fire (1971)

L’iguana dalla lingua di fuoco (1971)

directed by:Riccardo Freda (as Willy Pareto)

cast:Luigi Pistilli, Dagmar Lassander, Anton Diffring,Werner Pochath,Valentina Cortese,Dominique Boschero

Textbook but entertaining Giallo entry by Ricardo Freda who reportedly was unhappy with the film and had his name replaced with the pseudonym “Willy Pareto”.^[3]

In Dublin, a young woman is brutally murdered in her home by a maniac that throws acid in her face and then slits her throat with a razor. Her mangled body is later discovered in the boot of a limousine owned by the Swiss Ambassador Sobiesky. The Ambassador, who was the dead woman’s lover, refuses to cooperate with the police due to his diplomatic immunity. John Norton, an ex-cop famed for his brutal working methods, is brought in to help and gets too deeply involved when he stars an affair with the Ambassador’s beautiful step-daughter, Helen. Meanwhile, the brutal killings continue…

There is a particular nastiness and a vicious aura when it comes to the proceedings in this Giallo oddity that marries the banale with the ultra sleazy and that was filmed in Dublin of all places. The story is unspectacular but the film’s rather few Giallo-esque killings and the super-intense climax deliver tacky gore and unapologetic sleaze in spades.

Freda would direct another crazy genre entry with “Murder obsession” ,which would end up being even more off-kilter than this one. But being the genre fanatic that I am , I see absolutely no wrong  sinking my teeth into this one.

Cross-pollinating between the traditional mystery thriller antics, the inexcusably inane and the downright exploitative one cannot help but love this one.

επικό τρασοτζιάλλο “ατόπημα” από τον άριστο τεχνίτη,τιμημένο συνάδελφο του Μάριο Μπάβα, τον Ρικάρντο Φρέντα (The horrible secret of Dr.Hitchcock, I vampiri).

Aντιγράφω από το “τίμιο” VHS

“Ένα παγερό βράδυ του Οκτώβρη στην Ολλανδική (Ελβετική μωρέ!) πρεσβεία, ο στυγερός δολοφόνος με τα μαύρα γυαλιά ξαναχτυπά. Θύμα του η ιδιαιτέρα(sic) του πρέσβη. Ο δολοφόνος χρησιμοποιώντας οξύ και ένα νυστέρι (ξυράφι φίλος,ξυράφι…) κατακρεουργεί την άτυχη γραμματέα. Το τραγικό γεγονός θέτει σε ενέργεια το μηχανισμό της Σκότλαντ Γυάρντ. Επικεφαλής είναι ο αστυνόμος Λώρενς (Νόρτον μάστορα…), ο οποίος ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τα ίχνη του δολοφόνου.

το φιλμ του Φρέντα είναι αυτό που λέμε “ένοχη απόλαυση”. Ο σκηνοθέτης , ο οποίος σχεδόν αποκήρυξε το φιλμ και εμφανίζεται στα κρέντιτς με το ψευδώνυμο Γουίλι Παρέτο, παντρεύει το ‘μπανάλ” αστυνομικό θρίλερ μυστηρίου με καθαρά τρας κινηματογραφικό “ανταρτοπόλεμο”, με αποτέλεσμα ο θεατής δικαίως να μερακλώνει με τα “Ξυραφιάσματα” που υφίστανται τα άτυχα θύματα,το οξύ το οποίο εξαπολύει ο δολοφόνος στη μούρη των θυμάτων,έναν αυτοπυροβολισμό τον οποίον ο Φρέντα ανακυκλώνει κατά τη διάρκεια της ταινίας, τα αστεία ηχητικά εφέ κάθε φορά που εμφανίζεται κάποιος “σκιώδης” χαρακτήρας στην οθόνη και φυσικά το εξωφρενικό φινάλε.

Παρά το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης υπήρξε αναμφισβήτητα μεγάλος τεχνίτης, τα τζιάλλι του διακρίνονται από μια ανεξήγητη έλλειψη στυλιζαρίσματος. Και το παρόν αλλά και η επίσης επική σκουπιδάρα murder obsession διακρίνονται από τη ροπή τους προς το γελοίον του πράγματος. Δεν έχει καμία σημασία όμως γιατί και τα δύο είναι απαραίτητα για τους οπαδούς του είδους.

Αγαπάμε “Ιγκουάνα με γλώσσα φωτιάς” και δε ντρεπόμαστε καθόλου για αυτό…