The Last House on the Left-1972

The Last House on the Left- 1972

directed by:Wes Craven

Cast: Sandra Peabody, Lucy Grantham, David A. Hess, Fred Lincoln, Jeramie Rain, Marc Sheffler

The crass directorial debut of the late, great Wes Craven is a film more groundbreaking and important as exploitation forefather of sorts, than a really great film.

The plot revolves around two teenage girls, Mari Collingwood and Phyllis Stone who are taken into the woods and tortured by a gang of murderous thugs. The story is inspired by the Swedish film The Virgin Spring (1960), directed by Ingmar Bergman, which in turn is based on a Swedish ballad, “Töres döttrar i Wänge”.

Shot on a very modest budget without the proper permits with a cast of mostly unknown actors, the Last House on the Left is a rare feat on its own, but fails to do more than just depict realistic cruelty and violence. Truth is that ,this one is still a disturbing film but it is also true that the comic relief moments don’t do it many favors. David Hess is still as menacing as ever, but other than his much celebrated performance there is little else to commemorate in terms of acting here. In terms of filming Craven utilized the documentary-style techniques, with lots of hand-held camera work and close-ups ,some parallels between Craven’s and Sam Pekinpah’s work have also been drawn. Undoubtedly this one is not for the squeamish, lack of stylized cinematography aside, the depiction of violence itself seems sort of hollow, as any sort of motivation and exposition seems to lack in the narrative.

So ,is this a really good film? Not really. But it is in historical hindsight very important ,as it further cemented the state of the exploitation cinema and propelled realistic violence even deeper into the social consciousness. After films like that one and the “Texas Chainsaw massacre” cinematic violence went on to become even more pronounced and the horrors of Vietnam war  settled in the American middle-class dominated Suburbia. The Last House on the Left is definitely a product of its age.

Χαρακτηρίστηκε ως η “Γκουέρνικα” του exploitation, ένα κυνικό μανιφέστο και άλλος ένας επικήδειος σε αυτήν την πολύπαθη γενιά της αγάπης.Όλοι γνωρίζουν τι πραγματεύεται το ντεμπούτο του σκηνοθέτη του “Εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες”. Τι από όλα αυτά είναι αλήθεια άραγε?

Αντικειμενικά μιλώντας το πρωτόλειο του Γουες Κρέηβεν είναι περισσότερο πρωτοποριακό και ιστορικά σημαντικό ,παρά καλό φιλμ. Γυρισμένο σε ντοκιμαντερίστικο στυλ σίγουρα είναι μια ταινία που σοκάρει και ενοχλεί ακόμα,ειδικά όποιον έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή μαζί της,πλην οι σλαπστικ στιγμές κωμικής αποκλιμακωσης και οι αδούλευτες ερμηνείες δεν κάνουν χάρες στην ταινία,η οποία ασθμαίνει εκεί που αντίστοιχες πρωτο-exploitation δημιουργίες όπως το Texas Chainsaw Massacre θριαμβεύουν.

Τι μένει κάνοντας ταμείο? Σίγουρα ο Κρέηβεν έκανε αρτιότερα πράγματα στη συνέχεια της καριέρας του και ξεπέρασε τόσο πολύ το παρόν,που φαντάζει ως μια υποσημείωση στο βιογραφικό του, παρ’όλα αυτά η σκιά του last house on the left παρέμεινε απειλητική ,τόσο που είδαμε και remake του. Ανεξαρτήτως από το τι πιστεύει πλέον ο γράφων για την ταινία,πρόκειται για ακρογωνιαίο λίθο του exploitation…

όχι και άσχημα για μια διασκευή της “Πηγης των Παρθένων” του Ιγκμαρ Μπέργκμαν ιδωμένης μέσα από το ωμό πρίσμα του Σαμ Πέκινπα ,η οποία γυρίστηκε ημιπαράνομα  με προυπολογισμό μόλις 80.000 δολαρίων.

Daughter of the Jungle-1982

Daughter of the Jungle aka Incontro nell’ ultimo Paradiso 1982

directed by: Umberto Lenzi

cast:Sabrina Siani, Rodolfo Bigotti, Renato Miracco,Sal Borgese

Originally intended to be seen as an inside joke and a parody of the seminal director’s Cannibal horror ventures, Daughter of the jungle is a carefree guilty pleasure of a film and far from the trainwreck I expected it to be.

Two American college students decide to take a vacation to the Amazon. After getting to meet the local mafia boss they eventually get the good old stomping treatment  by his honchos, soon after they  proceed to rent a boat and sail down the river in search of some good scenery, but  the two kids become lost and form an unlikely alliance with Luana (a female Tarzan) who was lost in the jungle as a child when her parent’s helicopter crashes. They set to fight the mafia crew who arrives on location to search for a treasure.

Well I admit that I am far less a Sabrina Siani fetishist than I used to be in the past. Try as she might ,poor Sabrina wasn’t able to act ,even if her life depended on it , but her presence and looks make nonetheless this film a far more pleasurable experience. Other than that ,Lenzi manages to keep the pace on this one fast enough and “Incontro nell’ ultimo paradiso” plays like a likeable Bud Spencer-Terence Hill lesser buddy comedy, set in the jungle, including the dated goofy jokes. Not too bad for the great ,late Umberto and his team of  associates Giovanni Bergamini as director of photography and Vincenzo Tomassi on editing. Lenzi was responsible for far better but also for abysmal films. This is a cool way to kill a couple of afternoon hours ,however if you expect another “Eaten Alive” or “Cannibal Ferox” you’ll be immensely disappointed…

Ακίνδυνη ,οικογενειακή pg περιπέτεια του Ουμπέρτο Λένζι με τη Σαμπρίνα Σιάνι στο αποκορύφωμα των τριών χρόνων της δημοσιότητας της. Η ξανθιά καλλονή μεν,ατάλαντη στα όρια του γκροτέσκου δε, έπαιξε σε περισσότερες ταινίες μέσα σε αυτήν την περίοδο από οτι άλλες ηθοποιοί έχουν καταφέρει να παίξουν σε μια ζωή και μετά είδε τα φώτα της ράμπας να σβήνουν όπως και άπειροι άλλοι ηθοποιοί του σινεμά είδους.

Στο παρόν η Σιάνι ανακυκλώνει το ρόλο της ξανθιάς κόρης της ζούγκλας που την στοίχειωσε, βλέπε επίσης White Cannibal Queen και πολεμά αδίστακτες καρικατούρες κακοποιών συνοδευόμενη από δύο κολεγιόπαιδες αμερικανικής καταγωγής.Στο ερώτημα  “Υπάρχει Έρως στο έργο?” Απαντούμε με μια φωνή ” Φυσικά και υπάρχει” και αναχωρούμε για άλλες πολιτείες.

 

To the Devil a Daughter-1976

To the Devil a Daughter -1976

directed by:Peter Sykes

cast:Richard Widmark, Christopher Lee, Honor Blackman, Nastassja Kinski and Denholm Elliott.

A rather lethargic satanic horror vehicle for Christopher Lee, Richard Widmark and a then pubescent Nastassja Kinski was meant to be the swansong of the great Hammer films ,at least in the Seventies.

The film was based on the 1953 novel of the same title by Dennis Wheatley-refer to the magnificent “the Devil rides out”. It was the final Hammer production to feature Christopher Lee until The Resident in 2011. On home videocassette the film was released with the alternate title Child of Satan.

An American occult novelist battles to save the soul of a young girl from a group of Satanists, led by an excommunicated priest, who plans on using her as the representative of the Devil on Earth.The convoluted plot involves the rebirth of the demon Astaroth in human form – its vessel being a nubile girl (played by the luscious Nastassja Kinski), brought up in seclusion as a nun! Lee is a priest who has been excommunicated for challenging the belief that Man depends on the ‘presence’ of God to guide him through life – contending that Man is perfectly capable of making his own Destiny (with a little help from the Forces of Darkness).

Undoubtedly what was supposed to resound like a mighty thunder was reduced to a mere whimper. A Dennis Whitley novel brought to the silver screen by Hammer films,what could possibly go wrong? Well ,in terms of cinematic pleasure everything possible went wrong on this one. A sure affirmation of the term “style over substance” ,this film unfortunately fails to deliver and meanders endlessly in its effort to unveil a plot rather banal and uninteresting than labyrinthine. The opening sequence delivers some promise but the film constantly stumbles in its effort to pass as atmospheric and its closure is half-hearted to say the least.

Even Christopher Lee couldn’t salvage this one. Pass…

Ούτε ο Κρίστοφερ Λη δεν ήταν ικανός να σώσει τούτο εδώ από την αφόρητη μετριότητα. Ταινία ορισμός του όρου χαμένη ευκαιρία το “Μια παρθένα για το Διάβολο” υπόσχεται και χτίζει ατμόσφαιρα ,μόνο που το κατακλυσμιαίο φινάλε και η κάθαρση δεν έρχεται ποτέ, αμάρτημα ασυγχώρητο στο σινεμά είδους, όπου όλα εξυπηρετούν έναν σκοπό και είναι συνήθως αξιοθαύμαστα πρακτικά και λειτουργικά.

Θες η μωροφιλοδοξία, θες η ανικανότητα να απογειώσουν οι συντελεστές το όχημα. Τούτο που μένει είναι μια ταινία που ενώ είναι τεχνικά άρτια δεν καθηλώνει και επ’ουδενί δεν μας συγκλονίζει…

Στυλ αλλά δυστυχώς συνοδευόμενο από χασμουρητά…Εγώ δηλώνω απογοητευμένος.

 

 

 

La revanche des mortes vivantes-1987

La revanche des mortes vivantes AKA revenge of the living dead girls

directed by:Pierre B. Reinhard (as Peter B. Harsone)

cast: Cornélia Wilms, Kathryn Charly, Anthea Wyler

A French curio for sure, but aren’t the French entries in the horror canon always sort of peculiar? La revanche des mortes vivantes works as a nice concoction of well known story lines . Of course the marriage of  traditional spaghetti zombie aesthetic, the industrial plant gone awry lifted from movies like Crazies or even Jan Rollin’s the living dead Girl and some borderline hardcore porn sleaziness make the end result semi-original, if unspectacular. Nonetheless Reinhard’s film never overstays its welcome,offers some over-the-top moments of gore and nudity and lingers in the viewer’s mind for quite some time after the fact.

In France, the CEO of a chemical company looks to cheaply dispose of their plant’s chemical waste. He and his secretary come up with the idea to dump it illegally. When the secretary contaminates a milk tanker, it causes several deaths in the town. The toxic waste, illegally dumped in a nearby graveyard, then causes the recently dead townspeople to rise as ravenous zombies, who seek revenge on the unscrupulous company and its employees.

Attention: There are practically two endings in the film,the greek VHS features the less famous twist-ending ,while other versions tend to downplay the sex element in favor of the horror/splatter aesthetic.

Verdict: If you are an avid fan of Eurohorror , this is a sure bet. It’s more along the lines of movies like Devil Story or even Baby blood but while it is not as inept as Devil Story it is not as inspired as the best of Jean Rollin’s work. Plus there is something unmistakably French about this film. A cool addition to your Eurohorror collection.

Στη Γαλλία, ο Διευθύνων Σύμβουλος μιας χημικής εταιρείας προσπαθεί να ξεφορτωθεί κοψοχρονιά τα χημικά απόβλητα του εργοστασίου του. Αυτός και η γραμματέας του έχουν την ιδέα να το πετάξουν παράνομα. Όταν η γραμματέας μολύνει ένα βυτιοφόρο γάλακτος, προκαλεί αρκετούς θανάτους στην πόλη. Τα τοξικά απόβλητα, που απορρίπτονται παράνομα σε ένα κοντινό νεκροταφείο, προκαλούν το ξύπνημα των νεκρών κατοίκων της πόλης, οι οποίοι ως αρπακτικά ζόμπι, ζητούν εκδίκηση για την αδίστακτη εταιρεία και τους υπαλλήλους της.

Ερωτικός ζομπι σπλάτερ παραξυσμός από τη Γαλλία . Μας κομίζει ωραία φωτογραφία και κάμποσες σκηνές ανθολογίας καμωμένες με αγάπη και μπριο για ανθρώπους με γούστο, πλην δεν είναι επ΄ουδενί τόσο εμπνευσμένο όσο η αφρόκρεμα των ταινιών του Ζαν Ρολέν.Οι οπαδοί του ευρωπαικού σινεμά τρόμου  θεωρούν το φιλμ  δικαίως καλτ, αφού και ατμόσφαιρα διαθέτει και αυτήν  την ιδιαίτερη αδιόρατη αύρα που το κάνει να ξεχωρίσει τρόπον τινά από τη μάζα .

 

 

Short Night of Glass Dolls(1971)

Short night of glass Dolls(1971) aka “malastrana” “la corta notte delle bambole di vetro”

directed by:Aldo Lado

cast:Ingrid Thulin, Jean Sorel, Mario Adorf ,Barbara Bach

The paranoia and the anguish stemming from the loss of a loved one, the inability to rule one’s own life mixed with the panopticon of a totalitarian state and the corruption of the nomenclature brought us a beautiful Giallo that could be easily paired with the quite similarly structured “The perfume of the Lady in black”

Greg Moore, an American journalist visiting Prague with his girlfriend Mira is found dead. However, he’s actually only temporarily paralyzed, but the coroner fails to realize this and proceeds to prepare him for the autopsy. While Moore awaits his doom, he tries to recollect what has happened to him. It all starts when his girl disappears. He asks his friend, a local journalist, for help. They discover that this was just the latest in a series of disappearances of young pretty girls in the area. Their investigation leads them to a strange high profile private club, whose affluent members practice odd ritualistic orgies and bizarre dark rites.

While the aforementioned Perfume of the lady in black was a more Freudian affair that revolved around psychosexuality and trauma, this one focuses more on the horrors that lurk in the upper echelon of the social elite,in that regard actually it actually predates entries like Stanley Kubrick’s “Eyes wide Shut” which unwound similar storylines. Still corruption is blatantly sociopolitical according to Aldo Lado and his Czechoslovakian nightmare.Alison Nastasi of Shock Till You Drop wrote, “Lado is at his best when Short Night of Glass Dolls confronts political and social unrest with nuanced symbolism.” Indeed he is and he is also aided by the slow burning nature of his monster. Some have criticised  the so-called lethargic pacing here, but they couldn’t be further from the truth, for the movie builds up gripping tension and finally rewards the patient viewer, who will be finally reduced to pulp with a very nihilistic finale.

Aldo Lado’s Giallo vehicle is a much celebrated entry in the spaghetti horror annals and should be cherished by all serious fans of arthouse/euro horror. This is as good as euro exploitation can get.

Μεγαλειώδης άσκηση ύφους σε Τζιάλλο φόρμα από τον μαιτρ Άλντο Λάντο.

Αμερικανός δημοσιογράφος που σταθμεύει στην Πράγα αναζητά την ντόπια αγαπημένη του , η οποία έχει χαθεί με μυστηριώδη τρόπο μην αφήνοντας ίχνη πίσω της. Ο Γκρεγκ Μουρ θα μπλέξει σε κυκλώματα τα οποία ούτε που φανταζόταν και η ντόπια Ελιτ θα προσπαθήσει να τον βγάλει από τη μέση. Όταν πλέον θα βρεθεί χωρίς σφυγμό να κείτεται σε ένα πάρκο ,τότε ο χρόνος για αυτόν θα αρχίσει να μετρά αντίστροφα…

Υποβλητική ατμόσφαιρα,καταπληκτική φωτογραφία,εξαιρετικό σαουντρακ,υποδειγματικός ρυθμός που σου πριονίζει αργά-αργά τις αντιστάσεις ,σε βάζει απόλυτα στο κλίμα και σε κάνει μέρος του όλου πράγματος. Άνετα ο Αλντο Λάντο στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο θα μπορούσε να πέσει θύμα της αφήγησης που επέλεξε για το πόνημά του , πλην η φύση της θεματικής άψογα ενδεδυμένη με τα ατμοσφαιρικά πλάνα της Τσεχικής πρωτεύουσας και η λογική της αόρατης μέγγενης που σφίγγει σταδιακά γύρω από τον πρωταγωνιστή επιβραβεύουν τον υπομονετικό και απαιτητικό θεατή , ο οποίος στο τέλος θα γίνει θρύψαλα από το φινάλε το οποίο αφαιρεί βίαια τη ζωή σε κάθε ελπίδα για οποιαδήποτε αλλαγή.

Ναι,εδώ δεν υπάρχει χάπυ εντ, καθώς η καθεστηκυία τάξη δεν θα αφήσει την ορμή της νιότης να κερδίσει. Αντιθέτως θα συντρίψει με τρόπο κυνικό και υπερβίαιο κάθε απόπειρα αλλαγής του Στάτους Κβο.

Αριστούργημα…

 

 

The Lift(1983)

The Lift(1983)

directed by:Dick Maas

cast:Huub Stapel, Willeke van Ammelrooy, Josine van Dalsum

I feel the need to give Kudos to Dick Maas for putting Holland on the map of Horror cinema. De Lift addresses a premise that is charming in its implausibility and is a nice piece of vintage genre cinema that deals with the horrors of technology and artificial intelligence in an effective, if sort of corny way.

A lift begins displaying some erratic behavior, like trapping some party goers and nearly suffocating them, and decapitating a security guard. Felix(Stapel), the technician from the lift company, can’t find anything wrong with the circuitry. When he and a nosy reporter begin asking questions of the lift company’s electronics partner (Rising Sun Electronics) his boss puts him on a leave of absence. A subsequent visit to a professor leads them to believe that some evil experiments are being conducted with microchips/biochips.

The photography in the Lift is exquisite,I loved the way the colour tones and the lighting work ,in particularly in some of the more memorable scenes. Yes ,the Lift does offer its fair share of highlights which you all probably know, but is a generally flawed affair in terms of pacing. The English dubbing also came off a little bit odd and I’d definitely like to watch this with a dutch audio track.

Maas would employ Huub Stapel,who is just decent here, in the future too. Their other quite known collaboration called “Amsterdamned” , a slasher type affair is more successful than the Lift in each and every aspect but the Lift is no slouch, if you love 80ies technophobic Horror, Cronemberg however this is not.

Τέσσερις άνθρωποι παγιδεύονται σ’ ένα ασανσέρ και παραλίγο να πεθάνουν από ασφυξία. Μετά, ένας τυφλός πέφτει στο φρεάτιό του, ένας συντηρητής αποκεφαλίζεται και σύντομα ανακαλύπτουν ότι το ασανσέρ… διαλέγει τα θύματά του. Πολλά τρομακτικά θα συμβούν μέχρι να λυθεί το μυστήριο.

Ολλανδική, χαμηλού προυπολογισμού παραδοξότητα καμωμένη από τον Ντικ Μαας ,σκηνοθέτη του “τίμιου” σλασερ Amsterdamned.

Το ασανσερ του τρόμου προσφέρει μια εξαιρετική φωτογραφία,μερικές σκηνές ανθολογίας αλλά έχει θέματα με το ρυθμό του και η ιστορία πασχίζει να παραμείνει σοβαροφανής παρότι είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά. Λογικό για μια ταινία ερχόμενη καρφί από μια άκρως τεχνοφοβική εποχή.

Κρόνεμπεργκ δεν είναι σε καμία περίπτωση, αλλά οι οπαδοί δεν χάνουν κάτι με την απόκτηση του.

Hired Gun(1975)

Hired Gun (1975) aka “Go Gorilla go”, “Vai Gorilla”

directed by:Tonino Valerii

cast:Fabio Testi, Renzo Palmer, Claudia Marsani ,Antonio Marsina

High octane but sadly obscure Italo crime action with operatic/over the top violence and an adequate lead by the ever reliable Fabio Testi.

Young Marco Sartori(Testi) is hired as a bodyguard of the obnoxious manufacturer Gaetano Sampioni who is blackmailed by a racket of omnipresent yet mysterious criminals led by the ruthless Berdo (Marsina). Sartori along with his shady brother Piero and another Gorilla name Siro will fight the bad guys and will lead them to their downfall.

As already stated this one is one of the better second tier poliziotteschi . Interestingly enough The censorship commission banned the film to people under 18 years old and Valerii refused the cuts requested by the production to lower the ban; the film eventually had a significant commercial success, grossing over 1 billion and 800 million lire. The film re-launched Fabio Testi‘s career as one of Italy’s most popular action film actors and gave Marsina a second chance at acting.

Valerii’s direction is assured and competent and the performances by the actors follow the standards set for the genre. Which means that we are not to see any sort of character depth, but as far as political incorrectness is concerned , there is aplenty. This is a fast moving piece that remains interesting throughout its entire duration and will satisfy the fans of this idiosyncratic film genre.

I cannot really comprehend why so few people talk about this film. Rest assured this is quality stuff. Recommended.

Τα καλά της βιντεοκασέτας και των επαφών με το δίκτυο των συλλεκτών παγκοσμίως μου εξασφάλισαν μια κόπια αυτού του italo crime δυναμίτη, με το Φάμπιο Τέστι σε ρόλο “γορίλλα” για λογαριασμό μεγαλοεργολάβου με καβούρια στις τσέπες  που απειλείται από σπείρα εκβιαστών και με μια κόρη μπουκιά και συχώριο που φυσικά πέφτει ξερή με το Φάμπιο.

Οπερατική βία χαρακτηριστική των ταινιών αυτών, Σέβεντις μουτσούνες “καθαρμάτων” και ένας Τέστι σε μεγάλα κέφια ,κάνουν το παρόν απαραίτητο απόκτημα για κάθε πιστό οπαδό των Ιταλικών ταινιών δράσης.

Προτείνεται ανεπιφύλακτα .

 

The Lion’s Share(1985)

The Lion’s Share(1985)

directed by:Norman Cohen

cast:Tullio Moneta, Venantino Venantini, Jacques Loots

Solid late crime entry set in Sun city, South Africa with likeable performances by Monetta & Venantini, nice locales but somehow poor pacing and badly staged fight scenes.

Suspended from the police force, Marc Borelli (Monetta)travels to South-Africa to find out the truth about his fathers death. It seems that his father,once a casino owner was set-up and framed for a murder he didn’t commit and then commited suicide. Borelli will fight tooth and nail against the Sun City mob, local corrupt officials and his very own demons.

This is an interesting curio funded by Italian/German/South-African producers and distributed worldwide by Atlas films, “Lion’s Share” remained inexplicably obscure and is one of the most rarely seen Euro crime entries. Despite having no official dvd release to date, it was released  in Greece by two different companies on mighty VHS.

There is nothing spectacular to behold here, but Euro crime and Tulio Monetta fans should give it a try anyway…

80ιζ crime πολυεθνική παραδοξότητα, χρηματοδοτημένη από Γερμανούς,Ιταλούς και Νοτιοαφρικανούς παραγωγούς και τοποθετημένη στη Νότιο Αφρική πριν την κατάρευση του Απαρτχαιντ.

Επαναπατρισμένος γόνος τοπικού παράγοντα της μαφίας αναζητά στο παρακμιακό Σαν Σιτυ της Νότιας Αφρικής το χαμένο μίτο του παρελθόντος του , μοιραία θα συγκρουστεί με τον τοπικό υπόκοσμο και θα έρθει αντιμέτωπος με δαίμονες που τον στοιχειώνουν από την παιδική του ηλικία.

Δηλωτικό της χαοτικής κατάστασης που επικρατούσε στο χώρο της οικιακής διασκέδασης στην Ελλάδα είναι οτι το παρόν, καθ’όλα πανάγνωστο , εγχείρημα εκδόθηκε στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας από δύο (2!!!) διαφορετικούς βιντεοδιανομείς.

Στα καθ’ύλην τεχνικά, “η μερίδα του λέοντος” είναι μια συμπαθητική υποσημείωση του είδους που περνά και δεν ακουμπά, αλλά που δεν προσβάλλει και κανέναν. Οι οπαδοί ας το δουν εάν το βρουν…

 

 

The Devil’s Rain(1975)

The Devil’s Rain(1975)

directed by:Robert Fuest

cast:Ernest Borgnine, Eddie Albert, Ida Lupino,William Shatner

Corbis,a satanist cult leader is burnt alive by the local church. He vows to come back and haunt down, and enslave, every descendant of his congregation by the power of a book of blood contracts, in which they sold their souls to the devil.Some 300 years later his wild bunch of Satanists in the American rural landscape have terrible powers which enable them to melt their victims. However one of the children of an earlier victim vows to destroy them.

One could probably never imagine the benign Ernest Borgnine as a satanic cult leader but Robert Fuest could and he even brought in Anton Szandor LaVey of the Church of Satan fame to act in the film in a minor role ,to be a technical advisor and to provide the cast and crew with instructions concerning the rituals performed on set. Seriously, Borgnine carries a story that is all over the place in a very commentable way and he steals the show as Corbis, the incarnation of Satan on earth that trascended centuries just to find his precious book and to wreak havoc with his eyeless wax-faced acolytes.William Shatner of Star Trek fame is also here ,as is John Travolta in his feature film debut. In his 2010 book Showgirls, Teen Wolves, and Astro Zombies, Australian film reviewer Michael Adams called The Devil’s Rain “the ultimate cult movie“: “It’s about a cult, has a cult following, was devised with input from a cult leader, and saw a future superstar indoctrinated into a cult he’d help popularize.

There is nothing that deep here other than the fact that the Devil’s Rain is old-school, loud-mouthed,extravagant,low budget, bonkers satanic horror of the highest caliber and should be “worshipped” at the altar of crazy,bad cinema. B-movie brilliance.

Mπιμουβάδικος Αρμαγεδδών με τον Έρνεστ Μποργκναιν να αφήνει κατά μέρος τους ρόλους του καλού παιδιού και να βγαίνει στη γύρα προς αναζήτηση ανίερης βίβλου μετά από 300 χρόνια στην αφάνεια. Ο Τζόναθαν Κόρμπις έχοντας αποδεχθεί το “χρίσμα” από τον πολύ Αντον ΛαΒέυ , αποτελεί την ενσάρκωση του Σατανά επί Γης και χειραγωγεί άβουλους ακόλουθους, ανθρώπους χωρίς μάτια με κέρινα πρόσωπα τις ψυχές των οποίων έχει για πάντα φυλακίσει στη βροχή του διαβόλου.

Τρας ποίηση και αποκαλυπτικό φινάλε οδηγούν και συντελούν σε ένα απολαυστικό 90άλεπτο που δε θα σας διδάξει τίποτε το καινούριο ,ακόμα και στα πλαίσια του σινεμά είδους. Αλλά θα σας φέρει σε Σεβεντις grindhouse ύπνωση και σε παραληρηματική λατρεία του κακού σινεμά.

Οπτικά το πόνημα του Φουεστ είναι απόλυτα πειστικό και αρκούντως ατμοσφαιρικό, ενώ το γεγονός οτι η πλοκή είναι χαοτική και κατακερματισμένη δεν υποσκάπτει καθόλου τη δυναμική του φιλμ. Εδώ που τα λέμε … τι θα μπορούσε κανείς να περιμένει ?

Γκαραντί…

The Devil’s Exorcist(1975)

The Devil’s Exorcist (1975) aka “Alucinaciones” , “El Juego del Diablo”

directed by:Jorge Darnell (as Jorge M. Darnell)

cast:Inma de Santis, María del Puy, Jack Taylor

In an intern college,Sheila  is a teenager and the only daughter of a rich couple. She starts being troubled by loud sounds and the scary visions of a tall man in black walking towards her menacingly. Soon she becomes obsessed with strange physical symptoms and visions of arms extending from the walls to grab at her, and sometimes she gets violent. Eventually, she kills her own mother but it’s ruled as an accident.  A lady doctor takes the poor orphan in and they travel together to her cottage by the sea, despite the fact that  upon their first meeting, the girl attacked the doctor and knocked her around the room. After Sheila’s effort to push the doctor off a cliff the doctor gives up hope and decides that the girl should be locked in a psychiatric clinic. But the finale will be even more grim…

Slow burning, brooding Exorcist wanna-be in disguise  from Spain. This incredibly obscure movie that has only been released on VHS in Spain and in Greece (by the very elusive Haidi co. video also responsible for the Greek vhs of Jorge Grau’s home invasion sleazefest “Coto de Caza”) is graced with a few very effective, atmospheric set pieces of dreamlike quality that owe maybe more to Roman Polanski’s cinema and to presentations of unripe sexuality gone awry than to William Friedkin’s occult horror magnum opus. We never get to see the young Sheila actually possessed but we get a good grasp of her strange genuinely evil antics that border on Hysteria. However the obviously truncated version that is available could be the reason for all the above as it tampers with the coherence of the plot.

Still, the teenage Inma de Santis’ quite impressive incarnation of  the “possessed” teenager Sheila Roberts and the presence of a haunting “tall man” ,that actually predates Phantasm if I’m not mistaken, are guaranteed to offer some nightmarish thrills to the Eurocult enthusiast.

Ωραία ατμόσφαιρα και μερικές υπαινικτικά εφιαλτικές σεκάνς καθιστούν τούτο το ταπεινό και πανσπάνιο Ισπανικό horror με την πρόωρα χαμένη και εξαιρετική εδώ Inma De Santis μια αξιοπρεπέστατη επιλογή για το θεατή που ξέρει από καλό Eurohorror.

Ναι μεν ,το παρόν βαπτίζεται αβασάνιστα ως κόπια του Εξορκιστή αλλά τα δάνεια από εικονογραφίες ψυχολογικού τρόμου τύπου Repulsion του Ρόμαν Πολάνσκι μόνο απαρατήρητα δεν περνάνε εμπλουτίζοντας την αφήγηση. Μελανό σημείο το οτι το παρόν είναι καταφανέστατα πετσοκομμένο , αλλά οι ικέτες δεν μπορούν να επιλέγουν. Δυστυχώς η Ελληνική βιντεοκασέτα είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί κανείς να δει αγγλόφωνη βερσιόν της ταινίας, ενώ η μοναδική άλλη επιλογή.αυτή του Ισπανικού vhs δεν περιέχει επιπρόσθετες σκηνές που θα καταστούσαν την αδυναμία κατανόησης της Ισπανικής γλώσσας λιγότερο επώδυνη.

Ας είναι…