Una sull’ altra (1969)

wonderful poster art for the film

“one on top the other” Greek vhs version

One on Top of the Other

Original title: Una sull’altra

Director: Lucio Fulci

Starring: Jean Sorel, Marisa Mell, Elsa Martinelli, Alberto de Mendoza , John Ireland.

Incredible early Giallo entry by the great, late Lucio Fulci. The film, on top of all other factors (pun fully intended!) is benefited by the very stylish cinematography of the vibrant sixties San Francisco area and features a masterful mechanical screenplay by Lucio himself.

An unscrupulous doctor is accused of killing his asthmatic wife as part of an insurance scam, despite discovering that she has a doppelgänger who works as a high-class stripper. He and his mistress are trying to figure out if the stripper and the deceased wife are somehow connected. The story starts unravelling as soon as the police is asked to shed some light in the mystery.

A perfect marriage of style and substance , a Hitchcockian tale of betrayal , with a love triangle and then some. Fulci’s storyline on “Una sull’ altra” offers more than meets the eye and the series of twists during the last reel of the film as we reach climax are destined to leave a lasting mark to the viewer.

The breathtaking Marisa Mell, in all her glory, is the perfect vehicle for Fulci to indulge in a voyeuristic sort of film making , by making use of each and every trope of this psychedelic age of cinema. Undoubtedly this is a very well made and beautiful film. The narrative starts building up rather slowly but the second and third part of the film are well-oiled and offer great suspenseful moments Jean Sorel turns from a playboy to a defeated man overnight and Elsa Martinelli offers a different sort of stoic eroticism. The villain of Alberto de Mendoza is not overly strong but still utilitarian. To make things even juicier ,the director himself appears in a cameo role in the most gruesome moment of the film ,in true Fulci fashion.

This is top shelf cinema by Fulci.

Εξαιρετικό Χιτσκοκικό Τζιαλλο από τον Λούτσιο Φουλτσι . Ανεξάρτητα από το εαν η πλοκή θυμίζει το Vertigo . Ο Φούλτσι τερμάτισε δημιουργικά με το παρόν τη μηχανική δομή του σεναρίου του και σκαρφίστηκε μερικές ανεπανάληπτες ανατροπές ,για τις οποίες και ο ίδιος όπως ομολογούσε, ήταν περήφανος.

Τεντυμπόης και Δον Ζουάν Γιατρός ονόματι Τζωρτζ Ντουμουριε βλέπει τη γυναίκα του να πεθαίνει με ύποπτο τρόπο στην ίδια του την κλινική . Μια ασφάλεια ζωής 1.000.000 αξίας Δολαρίων και μια εκρηκτική Στρίπερ που μοιάζει εκπληκτικά στη μακαρίτισσα του βάζουν ψύλλους στα αυτιά και προσπαθεί μαζί με την ερωμένη του να αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας. Ο σχεδόν ηττημένος Τζωρτζ θα οδηγηθεί στην πτέρυγα θανατοποινιτών του Σαν Κουέντιν ,αλλά η ιστορία δεν έχει τελειώσει ακόμα.

Το παρόν σενάριο βρίθει αφηγηματικών ευρημάτων και το σπουδαίο φιλμάρισμα του Φούλτσι κάνει μια ταινία που έχει από μόνη της τις προδιαγραφές να ξεχωρίσει , ακόμα αρτιότερη. Η ματιά του σκηνοθέτη στο παρόν είναι ηδονοβλεπτική εκεί που πρέπει και απόλυτα ραφιναρισμένη. Το τζαζ σκορ του Ριζ Ορτολάνι είναι καταπληκτικό και οι ερμηνείες των ηθοποιών κυμαίνονται από συγκρατημένες ως απόλυτα πειστικές.

Το παρόν είναι Eurocult να το πιείς στο ποτήρι. Άσπρο πάτο λοιπόν!

Short Night of Glass Dolls(1971)

Short night of glass Dolls(1971) aka “malastrana” “la corta notte delle bambole di vetro”

directed by:Aldo Lado

cast:Ingrid Thulin, Jean Sorel, Mario Adorf ,Barbara Bach

The paranoia and the anguish stemming from the loss of a loved one, the inability to rule one’s own life mixed with the panopticon of a totalitarian state and the corruption of the nomenclature brought us a beautiful Giallo that could be easily paired with the quite similarly structured “The perfume of the Lady in black”

Greg Moore, an American journalist visiting Prague with his girlfriend Mira is found dead. However, he’s actually only temporarily paralyzed, but the coroner fails to realize this and proceeds to prepare him for the autopsy. While Moore awaits his doom, he tries to recollect what has happened to him. It all starts when his girl disappears. He asks his friend, a local journalist, for help. They discover that this was just the latest in a series of disappearances of young pretty girls in the area. Their investigation leads them to a strange high profile private club, whose affluent members practice odd ritualistic orgies and bizarre dark rites.

While the aforementioned Perfume of the lady in black was a more Freudian affair that revolved around psychosexuality and trauma, this one focuses more on the horrors that lurk in the upper echelon of the social elite,in that regard actually it actually predates entries like Stanley Kubrick’s “Eyes wide Shut” which unwound similar storylines. Still corruption is blatantly sociopolitical according to Aldo Lado and his Czechoslovakian nightmare.Alison Nastasi of Shock Till You Drop wrote, “Lado is at his best when Short Night of Glass Dolls confronts political and social unrest with nuanced symbolism.” Indeed he is and he is also aided by the slow burning nature of his monster. Some have criticised  the so-called lethargic pacing here, but they couldn’t be further from the truth, for the movie builds up gripping tension and finally rewards the patient viewer, who will be finally reduced to pulp with a very nihilistic finale.

Aldo Lado’s Giallo vehicle is a much celebrated entry in the spaghetti horror annals and should be cherished by all serious fans of arthouse/euro horror. This is as good as euro exploitation can get.

Μεγαλειώδης άσκηση ύφους σε Τζιάλλο φόρμα από τον μαιτρ Άλντο Λάντο.

Αμερικανός δημοσιογράφος που σταθμεύει στην Πράγα αναζητά την ντόπια αγαπημένη του , η οποία έχει χαθεί με μυστηριώδη τρόπο μην αφήνοντας ίχνη πίσω της. Ο Γκρεγκ Μουρ θα μπλέξει σε κυκλώματα τα οποία ούτε που φανταζόταν και η ντόπια Ελιτ θα προσπαθήσει να τον βγάλει από τη μέση. Όταν πλέον θα βρεθεί χωρίς σφυγμό να κείτεται σε ένα πάρκο ,τότε ο χρόνος για αυτόν θα αρχίσει να μετρά αντίστροφα…

Υποβλητική ατμόσφαιρα,καταπληκτική φωτογραφία,εξαιρετικό σαουντρακ,υποδειγματικός ρυθμός που σου πριονίζει αργά-αργά τις αντιστάσεις ,σε βάζει απόλυτα στο κλίμα και σε κάνει μέρος του όλου πράγματος. Άνετα ο Αλντο Λάντο στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο θα μπορούσε να πέσει θύμα της αφήγησης που επέλεξε για το πόνημά του , πλην η φύση της θεματικής άψογα ενδεδυμένη με τα ατμοσφαιρικά πλάνα της Τσεχικής πρωτεύουσας και η λογική της αόρατης μέγγενης που σφίγγει σταδιακά γύρω από τον πρωταγωνιστή επιβραβεύουν τον υπομονετικό και απαιτητικό θεατή , ο οποίος στο τέλος θα γίνει θρύψαλα από το φινάλε το οποίο αφαιρεί βίαια τη ζωή σε κάθε ελπίδα για οποιαδήποτε αλλαγή.

Ναι,εδώ δεν υπάρχει χάπυ εντ, καθώς η καθεστηκυία τάξη δεν θα αφήσει την ορμή της νιότης να κερδίσει. Αντιθέτως θα συντρίψει με τρόπο κυνικό και υπερβίαιο κάθε απόπειρα αλλαγής του Στάτους Κβο.

Αριστούργημα…

 

 

La controfigura (1971)

La controfigura(1971) aka “The double”, “Love inferno”

directed by:Romolo Guerrieri

cast:Jean Sorel, Lucia Bosé, Ewa Aulin

Τζιάλλο μαγεία από τον υποτιμημένο Romolo Guerrieri,δημιουργό eurocult σημείων αναφοράς όπως “The sweet body of Deborah”, “Ring of death” και “Covert action”.

To σχετικά αναίμακτο αυτό αριστούργημα αφηγείται μέσω  flashbacks τις σκέψεις του Frank ενος ετοιμοθάνατου αρχιτέκτονα.O Frank βρίσκεται σε ένα υπόγειο πάρκινγκ και  έχει μόλις δεχτεί θανάσιμο πυροβολισμό από έναν μεσήλικο άνδρα,αιμόφυρτος λοιπόν ανακαλεί σκόρπιες σκέψεις και συλλογίζεται τι τον έχει φέρει σε αυτή τη δεινή θέση.

Τα flashbacks που μαεστρικά σκηνοθετεί ο Guerrieri δεν υπακούουν σε σαφή χρονολογική σειρά,έτσι γινόμαστε μάρτυρες ενος γοητευτικού μπλεξίματος,με το σκηνοθέτη να παραθέτει εναλλαγές σκηνών ακραίου ερωτικού πάθους,εγκλήματος,ζηλοτυπίας και άλλων συναφών,μέχρι το πάζλ να συμπληρωθεί στο αποκαλυπτικό φινάλε.Όλοι οι πρωταγωνιστές ,με εξέχον μέλος τον Frank,βρίσκονται μπλεγμένοι σε έναν κύκλο απιστίας,ελευθεριότητας και ζήλειας και τα κίνητρα για φόνο σαφώς και υπάρχουν αλλά το μένος των ηρώων ξεσπά σε ανύποπτο χρόνο.

Η ταινία είναι υπέροχη και περικλείει ο,τι λατρεύει ο καθένας μας σε αυτού του είδους τα Ιταλικά θρίλερ.Καλογραμμένο σενάριο με τον πόθο,την απιστία και τη ζηλοτυπία να καθορίζουν τη μοίρα των πρωταγωνιστών,καλό κάστ το οποίο παραδίδει όμορφες ερμηνείες,επιβλητική φωτογραφία από τον Carlo Carlini,σπουδαία σκηνοθεσία που δεν χαραμίζει ούτε πλάνο εξυπηρετώντας πλήρως την πλοκή και το ρυθμό της ταινίας και φανταστικό soundtrack(του Armando Trovaioli).

Το μόνο ίσως μειονέκτημα της είναι πως κουβαλάει έντονο το άρωμα της εποχής της.Ο γράφων δεν το θεωρεί βέβαια μειονέκτημα,αλλά οφείλει να το αναφέρει για λόγους ισορροπίας και αντικειμενικότητας.Το “The double” είναι giallo Α’Εθνικής και σαν τέτοιο οφείλει να αντιμετωπιστεί από τους φάνς του είδους.Επιβεβλημένη η θέαση του…

Jean Sorel gets shot in a underground parking garage and he reflects on how he ended up on this unfortunate position.Through flashbacks we’re shown the events leading up to the shooting.

Stunning depiction of how good old desire,jealousy and sexual infidelities can lead to turmoil and murder.”The double” has more in common with primal Gialli like “A quiet place to kill” and it is relatively tame compared to gruesome epics like “Deep Red”.But the assured direction by Romolo Guerrieri,the breathtaking fragmented narrative that gets together piece by piece,the classy visuals courtesy of Carlo Carlini ,the top-notch performances courtesy of the great cast and the charming vocals of Nora Orlandi on top of the magnificent lounge Armando Trovaioli score bless this film with sheer brilliance.

mega rare first greek vhs edition on IVC

This is a profound giallo not addressed to gorehounds.A solid artistic creation that should be appreciated by every adventurous individual with exquisite cinematic tastes.