Morning Patrol (Greek: Πρωϊνή Περίπολος)
directed by: Nikos Nikolaidis
Starring: Michele Valley,Takis Spiridakis
It’s no secret that the Wunderkind/enfant terrible of the Greek indie film making , the great, late Nikos Nikolaidis is one of my favorite Greek directors. His films , especially “Singapore Sling” surpassed the Greek limitations and went on to become cult worldwide. I can even find redeeming values and enjoy his last picture, the critically maligned and largely ignored “The Zero Years” . Morning Patrol is where his nightmare visions , his sensibilities and his impeccable cinematic aesthetics come in one and create a masterpiece for the ages.
A lonely and perplexed woman, played by future Nikolaidis mainstay Michele Valley, wanders through the ruins of a destroyed and deserted city in a post-apocalyptic era. She wonders whatever happened and where did all the residents disappear to. She does not remember much about herself, including even her own name, where is she supposed to be going, and whether she ever had any relatives. The woman finally meets a lonely man in despair, employed as a Morning patrol guard, eventually finding with him the ultimate link between love and death
Morning Patrol is a profound piece of film making . Deeply political and social without preaching to the choir, something which was a cardinal sin for many film makers especially in a country like post-dictatorship Greece. Nikolaidis’ aesthetics is as mentioned impeccable his sense of scope and cinematic geometry and his sheer talent of constructing sequences are very rare features . Ntinos Katsouridis’ cinematography is also breathtaking, with blueish and neon hues , he marries the noir element with the neorealist movement. The music score by Hatzinasios is a very atmospheric and poetic and further amplifies the images of despair and hope that emanate from the screen. Finally the choice is locations is excellent ,for the derelict ,post-apocalyptic settings are undoubtedly another means to accomplish the aim here.
The storyline and the identity of the two main protagonists have been subject to a heap of analysis. The lonely woman and the patrol man could be anyone in search of an identity , in search of fundamental human emotions , such as love and empathy , last but not least, in search of a better place. It is an understatement that both Valley and Spyridakis excel in their respective performances and it is very disturbing that this film no matter how beautiful it is , remains tragically relevant. On another note the old DVD version was notorious for having a terrible sound and a rather washed-out film transfer . Fortunately I re-watched it for the first time in a restored HD copy and this was both revealing and pummeling, especially considering that mankind is dealing with a pandemic at the moment.
Morning Patrol is one of the most important Greek films ever made. Watch it!
Μια γυναίκα περπατάει μόνη σε μια έρημη πόλη. Πλησιάζει την απαγορευμένη ζώνη και προσπαθεί να περάσει. Από παντού την παρακολουθεί η Πρωινή Περίπολος. Η ίδια η πόλη είναι ζωντανή αλλά ανεξέλεγκτη. Φωνές υπολογιστών προειδοποιούν τους ανύπαρκτους πολίτες να εγκαταλείψουν την πόλη. Το σύστημα επικοινωνίας δουλεύει… οι κινηματογράφοι προβάλουν ταινίες… οικεία πρόσωπα μιας περασμένης εποχής γεμίζουν τις τηλεοπτικές οθόνες. Συναντάει έναν από τους λίγους επιζώντες που φυλάνε την πόλη. Έρχονται κοντά ο ένας στον άλλον. Προσπαθούν να θυμηθούν το παρελθόν. Ξετυλίγουν μαζί το μπερδεμένο κουβάρι της μνήμης τους και αποφασίζουν να περάσουν μαζί τη ζώνη. Ενώθηκαν με τους δεσμούς της βίας και του θανάτου αφού κανένα άλλο είδος συμπεριφοράς δεν ταιριάζει σε έναν τέτοιο κόσμο. Υπάρχει τέλος; Υπάρχει άραγε ελπίδα και μέλλον; Κανένας απ’ όσους πέρασαν δεν γύρισε πίσω να μας πει αν υπάρχει η ελευθερία της θάλασσας. Οι φυγάδες συναντούν μεγάλους κινδύνους… Μια ιστορία αγάπης σ’ αυτόν τον αβάσταχτο κόσμο… τι σημασία μπορεί να έχει;
O μακαρίτης Νίκος Νικολαίδης ,ο λατρεμένος μου , οργισμένος βαλκάνιος , ο άνθρωπος στον οποίο μια μεγάλη μερίδα νέων κινηματογραφιστών οφείλει τα μέγιστα, αφού καλώς ή κακώς μιλάμε για τον άνθρωπο με την πιο αμιγως κινηματογραφική ματιά στην πολύπαθη αυτή χώρα, έλεγε πως η πρωινή περίπολος είναι ένα “ρομάντζο καταστροφής”
“Όταν όλα θα καταστραφούν πάνω σ’ αυτή τη γη και θα καλυφθούνε από το ψύχος και τις πολιτικές καταιγίδες, τότε όλες οι τηλεοράσεις θα παίζουν τις ταινίες του Μπόγκαρτ και του Τζέημς Ντην και η μόνη μουσική που θα ακούγεται απ’ άκρη σ’ αυτό τον πλανήτη θα’ ναι η μπάντα του Γκλεν Μίλλερ να παίζει το «In the Mood» και σίγουρα κανείς από σας δεν θα’ χει επιζήσει για να με διαψεύσει.”
Βαθιά “σημαδεμένος” από το νουαρ και αναμφισβήτητα πληγωμένος από τα αδιέξοδα που ταλάνιζαν και ταλανίζουν τον μοντέρνο άνθρωπο της μητρόπολης. Ο Νικολαίδης μετά από την αίσθηση και την αποδοχή των Κουρελιών και της Γλυκιάς Συμμορίας, απομακρύνεται προσωρινά από το θέμα της καταραμένης παρέας/συμμορίας που βαδίζει προς την ελευθερία με κάθε κόστος και πιάνει τη Δυστοπία σε μια ταινία που την ακολουθησε θεματικά πολλά χρόνια αργότερα με το Zero Years , το οποίο όμως έπεσε σε ώτα μη ακουώντων, σε αντίθεση με την Πρωινή περίπολο που έκανε αίσθηση και σημάδεψε ανεξίτηλα τον σύγχρονο Ελληνικό κινηματογράφο.
Λογικό και επόμενο, αφού η ταινία τούτη είναι αριστούργημα σε κάθε επίπεδο.Οι καταραμένες αύρες της Βάλευ και του Σπυριδάκη, η μουσικάρα του Χατζηνάσιου, η σκηνοθεσία του Νικολαίδη με τεχνικά χαρακτηριστικά οπως το καδράρισμα , την προοπτική, το βάθος πεδίου , την αίσθηση της Σεκανς, την ίδια τη συγκλονιστική φωτογραφία του Κατσουρίδη εξακολουθούν να σοκάρουν 35 χρόνια μετά την κυκλοφορία της ταινίας, που ευτυχώς κυκλοφορεί αποκατεστημένη σε HD και είναι διαθέσιμη προς ανακάλυψη από τους νεότερους.
Παραμένει δυστυχώς τραγικά επίκαιρη εν μέσω Πανδημίας.
latenightmoviecrypt 